Intellectuele handicap komt overeen met de vertraging in de cognitieve ontwikkeling van sommige kinderen, die kan worden waargenomen door leerproblemen, weinig interactie met andere mensen en onvermogen om eenvoudige en passende activiteiten voor hun leeftijd uit te voeren.
Intellectuele handicap, ook wel DI genoemd, is een ontwikkelingsstoornis die ongeveer 2 tot 3% van de kinderen treft en kan optreden als gevolg van verschillende situaties, van complicaties tijdens de zwangerschap of de bevalling, tot genetische veranderingen, zoals het syndroom van Down en fragiel X-syndroom, bijvoorbeeld. Ontdek wat de kenmerken zijn van het fragiele X-syndroom.
Deze stoornis kan door ouders of door de leraar op school worden waargenomen, maar de behandeling moet worden gedaan door een multidisciplinair team met als doel alle cognitieve functies te stimuleren, het leerproces en relaties met andere mensen te bevorderen. Het is dus belangrijk dat het kind bijvoorbeeld direct en constant wordt gevolgd door de kinderarts, logopedist, pedagoog en psychotherapeut.
Hoe te identificeren
Het is mogelijk om intellectuele handicaps te identificeren door het gedrag van het kind dagelijks te observeren. Normaal vertoont ze niet hetzelfde gedrag als andere kinderen van dezelfde leeftijd, en het is altijd nodig dat een volwassen of ouder kind aanwezig is om bijvoorbeeld te helpen bij het uitvoeren van een actie.
Gewoonlijk hebben kinderen met een verstandelijke beperking:
- Moeilijkheden met leren en begrijpen; Moeilijkheden met aanpassing aan elke omgeving; Gebrek aan interesse in dagelijkse activiteiten; Isolatie van bijvoorbeeld familie, collega's of docenten; Moeilijkheden in coördinatie en concentratie.
Bovendien is het mogelijk dat het kind veranderingen in eetlust heeft, overmatige angst en niet in staat is om activiteiten uit te voeren die hij eerder kon.
Belangrijkste oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van intellectuele handicaps zijn genetische veranderingen, zoals het syndroom van Down, fragile X, Prader-Willi, Angelman en Williams, bijvoorbeeld. Al deze syndromen komen voor als gevolg van mutaties in het DNA, die onder andere kunnen leiden tot intellectuele handicaps. Andere oorzaken van intellectuele handicaps zijn:
- Prenatale complicaties, die tijdens de zwangerschap optreden, zoals misvorming van de foetus, zwangerschapsdiabetes, medicijngebruik, roken, alcoholisme, drugsgebruik en infecties, zoals syfilis, rodehond en toxoplasmose; Perinatale complicaties, die optreden vanaf het begin van de bevalling tot de eerste maand van het leven van de baby, zoals verminderde zuurstoftoevoer naar de hersenen, ondervoeding, vroeggeboorte, laag geboortegewicht en ernstige pasgeboren geelzucht; Ondervoeding en ernstige uitdroging, die kan optreden tot het einde van de adolescentie en leiden tot intellectuele handicaps; Vergiftiging of intoxicatie door medicijnen of zware metalen; Infecties tijdens de kindertijd die kunnen leiden tot neuronale stoornissen, afnemende cognitieve capaciteit, zoals meningitis, bijvoorbeeld; Situaties die de zuurstoftoevoer naar de hersenen verminderen, wat kan leiden tot een verstandelijke beperking. Ken de belangrijkste oorzaken van hypoxie in de hersenen.
Naast deze oorzaken kan intellectuele handicap optreden bij aangeboren metabolismefouten, dit zijn genetische veranderingen die kunnen optreden in het metabolisme van het kind en leiden tot de ontwikkeling van sommige ziekten, zoals aangeboren hypothyreoïdie en fenylketonurie. Beter begrijpen wat fenylketonurie is.
Wat te doen
Als de diagnose van een verstandelijke beperking wordt gesteld, is het belangrijk dat de cognitieve en intellectuele capaciteiten van het kind vaak worden gestimuleerd, en monitoring door een multidisciplinair team is belangrijk.
Op school is het bijvoorbeeld belangrijk dat leerkrachten de behoefte van de student aan moeilijkheden begrijpen en een specifiek studieplan voor het kind ontwikkelen. Bovendien is het belangrijk om het geïntegreerd te houden en je contact en interactie met andere mensen aan te moedigen, wat bijvoorbeeld kan worden gedaan door bordspellen, puzzels en mime. Deze activiteit, naast het bevorderen van sociaal contact, zorgt ervoor dat het kind meer geconcentreerd wordt, waardoor hij iets sneller leert.
Het is ook belangrijk dat de leerkracht het leertempo van het kind respecteert en indien nodig terugkeert naar gemakkelijkere vakken of activiteiten. Tijdens het proces van het stimuleren van leren, is het interessant dat de leraar de manier identificeert waarop het kind informatie en inhoud beter opneemt, bijvoorbeeld door visuele of auditieve stimuli, en dan is het mogelijk om een onderwijsplan op te stellen op basis van de beste respons van het kind.
