- Belangrijkste oorzaken
- Mogelijke symptomen
- Wanneer het vetemboliesyndroom gebeurt
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Vetembolie is de obstructie van bloedvaten door vetdruppeltjes die meestal optreedt na breuken van lange botten, zoals de botten van de benen, dijen of heupen, maar die ook kunnen optreden tijdens de postoperatieve periode van orthopedische operaties of procedures. esthetiek, zoals liposuctie bijvoorbeeld.
De druppeltjes vet kunnen zich door de aderen en slagaders van het lichaam verspreiden, worden door de bloedbaan gedragen en kunnen verschillende plaatsen en organen van het lichaam bereiken. Normaal gesproken veroorzaakt embolie alleen ernstige schade wanneer het in grote hoeveelheden voorkomt, en wanneer dit gebeurt, zijn de meest getroffen organen:
- Longen: dit zijn de belangrijkste aangetaste organen, en er kunnen kortademigheid en lage zuurstofvoorziening in het bloed zijn, een situatie die pulmonale trombo-embolie wordt genoemd. Meer informatie over hoe het gebeurt en andere oorzaken van longembolie; Hersenen: wanneer ze worden beïnvloed, veroorzaken ze typische veranderingen in een beroerte, zoals verlies van kracht, verandering in lopen, veranderingen in het gezichtsvermogen en spraakproblemen; Huid: er treedt een ontsteking op die roodachtige laesies veroorzaakt en een neiging tot bloeden.
Andere organen zoals nieren, netvlies, milt of lever kunnen bijvoorbeeld ook worden aangetast en hun functie kan worden aangetast.
Belangrijkste oorzaken
Vetembolie kan worden veroorzaakt door situaties zoals:
- Botbreuk, zoals dijbeen, scheenbeen en bekken, na een auto-ongeluk of val; Orthopedische operaties, zoals knie- of heupartroplastiek; Plastische chirurgie, zoals liposuctie of vullen met vet.
Vetembolie kan ook gebeuren zonder een duidelijke reden, spontaan, wat zeldzamer is. Sommige van de meest risicovolle mensen hebben gegeneraliseerde infecties, mensen met een sikkelcelcrisis, pancreatitis, diabetes, leververvetting, langdurig gebruik van corticosteroïden of met uitgebreide brandwonden.
Mogelijke symptomen
Over het algemeen beïnvloedt vetembolie kleine bloedvaten in de bloedsomloop, dus het veroorzaakt niet altijd symptomen, behalve wanneer een massale embolie optreedt, dat wil zeggen wanneer het veel bloedvaten bereikt tot het punt van het in gevaar brengen van de bloedsomloop en het functioneren van de organen. Sommige van de symptomen die kunnen optreden zijn onder meer kortademigheid, hoofdpijn, veranderingen in het gezichtsvermogen of spraak, zwakte, slaperigheid, bewustzijnsverlies en coma, evenals huidletsels.
De diagnose embolie wordt gesteld door de klinische evaluatie van de arts en sommige tests kunnen helpen bij het aantonen van gebieden met orgaanschade door een gebrek aan bloedstroom, zoals MRI.
Wanneer het vetemboliesyndroom gebeurt
Vetembolie kan Fat Embolism Syndrome worden genoemd wanneer het ernstig is en tegelijkertijd de longen, hersenen, bloedstolling en huid aantast, waardoor een ernstige aandoening ontstaat die ademhalingsmoeilijkheden, hersenveranderingen en roodachtige huidletsels omvat., die wijzen op ontsteking en neiging tot bloeden.
Slechts ongeveer 1% van de gevallen van vetembolie ontwikkelt dit syndroom, dat zo ernstig is omdat het, naast het blokkeren van de vaten door vetdruppeltjes, ook chemische reacties in de bloedsomloop veroorzaakt die een intense ontstekingsreactie in het lichaam veroorzaken.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Hoewel er geen specifieke behandeling is om vetembolie te genezen, worden er door de arts maatregelen genomen om de symptomen te beheersen en het herstel te vergemakkelijken. In sommige gevallen kan deze monitoring worden uitgevoerd in een ICU-omgeving, totdat de klinische toestand is verbeterd en gestabiliseerd.
Sommige opties die door de arts worden gebruikt, omvatten het gebruik van een zuurstofkatheter of -masker, naast continue monitoring van vitale functies. Indien nodig kan hydratatie worden gedaan in de ader met serum, evenals medicijnen om de bloeddruk te reguleren.
Bovendien kunnen sommige artsen proberen om corticosteroïde medicijnen te gebruiken in een poging om de ontstekingsreactie van de ziekte te verminderen.