Verschillen tussen farmacokinetiek en farmacodynamiek

Farmacokinetiek en farmacodynamiek zijn verschillende concepten. Farmacokinetiek is de studie van het pad dat het medicijn in het lichaam volgt, omdat het wordt ingenomen totdat het wordt uitgescheiden en de farmacodynamiek is de studie van de interactie van dit medicijn met de bindingsplaats, die tijdens dit pad zal optreden.

Farmacokinetiek

Farmacokinetiek bestaat uit het bestuderen van het pad dat het geneesmiddel zal afleggen vanaf het moment van toediening tot het wordt geëlimineerd, via absorptie-, distributie-, metabolisme- en excretieprocessen. Op deze manier vindt het medicijn een verbindingssite.

1. Absorptie

Absorptie bestaat uit het doorgeven van het geneesmiddel van de plaats waar het wordt toegediend naar de bloedbaan. Toediening kan enteraal worden uitgevoerd, wat betekent dat het geneesmiddel oraal, sublinguaal of rectaal of parenteraal wordt ingenomen, wat betekent dat het geneesmiddel intraveneus, subcutaan, intradermaal of intramusculair wordt toegediend.

2. Distributie

De verdeling bestaat uit het pad dat het medicijn neemt na het passeren van de barrière van het darmepitheel in de bloedbaan, die zich in vrije vorm kan bevinden of is gekoppeld aan plasma-eiwitten en vervolgens verschillende locaties kan bereiken:

Plaats van therapeutische actie, waar het het gewenste effect zal uitoefenen; Weefselreservoirs, waar het zal worden verzameld zonder een therapeutisch effect uit te oefenen; Plaats van onverwachte actie, waar het een ongewenste actie zal uitoefenen die bijwerkingen veroorzaakt; worden geïnactiveerd; plaatsen waar ze worden uitgescheiden.

Wanneer een medicijn bindt aan plasma-eiwitten, kan het de barrière niet overschrijden om het weefsel te bereiken en therapeutische actie uit te oefenen, dus een medicijn met een hoge affiniteit voor deze eiwitten zal minder distributie en metabolisme hebben. De tijd die in het lichaam wordt doorgebracht, zal echter langer zijn, omdat het langer duurt voordat de werkzame stof de werkingsplaats bereikt en wordt geëlimineerd.

3. Metabolisme

Metabolisme komt grotendeels in de lever voor en het volgende kan gebeuren:

Inactiveren van een stof, die de meest voorkomende is; Vergemakkelijking van de uitscheiding, vorming van meer polaire en meer in water oplosbare metabolieten om gemakkelijker te worden geëlimineerd; Activeer oorspronkelijk inactieve verbindingen, veranderend hun farmacokinetisch profiel en vorming van actieve metabolieten.

Het metabolisme van geneesmiddelen kan ook minder frequent voorkomen in de longen, nieren en bijnieren.

4. Uitscheiding

De uitscheiding bestaat uit de eliminatie van de verbinding door verschillende structuren, voornamelijk in de nier, waarbij de eliminatie via de urine gebeurt. Bovendien kunnen metabolieten ook worden geëlimineerd via andere structuren zoals de darm, via ontlasting, de long als ze vluchtig zijn en de huid door zweet, moedermelk of tranen.

Verschillende factoren kunnen de farmacokinetiek verstoren, zoals leeftijd, geslacht, lichaamsgewicht, ziekten en disfunctie van bepaalde organen of gewoonten zoals bijvoorbeeld roken en alcohol drinken.

Farmacodynamiek

Farmacodynamiek bestaat uit het bestuderen van de interactie van geneesmiddelen met hun receptoren, waarbij ze hun werkingsmechanisme uitoefenen en een therapeutisch effect produceren.

1. Plaats van handeling

De actielocaties zijn de plaatsen waar de endogene stoffen, stoffen die door het lichaam worden geproduceerd, of exogene stoffen, wat het geval is met geneesmiddelen, op elkaar inwerken om een farmacologische respons te produceren. De belangrijkste doelen voor de werking van actieve stoffen zijn de receptoren waar het gebruikelijk is om endogene stoffen, ionkanalen, transporters, enzymen en structurele eiwitten te binden.