Candidiasis intertrigo, ook intertriginous candidiasis genoemd, is een infectie van de huid veroorzaakt door de schimmel van het geslacht Candida, die rode, vochtige en gebarsten laesies veroorzaakt. Het verschijnt meestal in delen van huidplooien, zoals liezen, oksels, tussen de vingers en onder de borsten, omdat dit gebieden zijn waar zich vocht ophoopt door zweet en vuil, wat vaker voorkomt bij mensen met obesitas of slechte hygiëne.
Het is vaak moeilijk om deze infectie te onderscheiden van een eenvoudige uitslag op de huid, veroorzaakt door de wrijving in vochtige gebieden, dus in aanwezigheid van symptomen die op deze verandering wijzen, is het belangrijk om de dermatoloog te raadplegen voor evaluatie en indicatie van de behandeling., met corticosteroïde zalven, zoals Dexamethason, en antischimmelmiddelen, zoals Miconazol of Clotrimazol, bijvoorbeeld.
Deze schimmelinfectie gebeurt gemakkelijker vanwege:
- Ophoping van zweet en vuil in de huidplooien, meestal onder de borsten, oksels en liezen, vooral bij zwaarlijvige mensen; Lange tijd strakke schoenen dragen die vochtig blijven, een situatie die bekend staat als winterhanden; Gebruik van strakke kleding, of met synthetische materialen, zoals nylon en polyester, die tegen de huid wrijven; Allergische dermatitis, veroorzaakt door het gebruik van cosmetica die allergie veroorzaken; Erytheem of dermatitis in een luier, wat een luieruitslag is veroorzaakt door contact van de huid van de baby met warmte, vocht of ophoping van urine en ontlasting, wanneer hij lange tijd in dezelfde luier blijft; Zwangere vrouwen, vanwege hormonale veranderingen, die de proliferatie van schimmels kunnen vergemakkelijken; Diabetici zonder adequate controle, omdat de verhoogde bloedglucose infecties door fondsen vergemakkelijkt, naast het helen van de huid belemmert; Gebruik van antibiotica, dat de populatie bacteriën op de huid vermindert en de verspreiding van schimmels vergemakkelijkt.
Mensen die veel afvallen, zoals na een bariatric, kunnen dit probleem gemakkelijker presenteren, omdat het teveel aan huid de wrijving en de vorming van luieruitslag vergemakkelijkt, daarom kan in deze gevallen een reparatieve plastische chirurgie worden aangewezen.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Om candidiasische intertrigo te behandelen, zowel voor volwassenen als voor kinderen, kan de dermatoloog het gebruik van medicijnen begeleiden, zoals:
- Zalven met corticosteroïden, zoals Dexamethason of Hydrocortison, bijvoorbeeld gedurende 5 tot 7 dagen, die ontstekingen en symptomen verminderen; Antischimmelmiddelen in zalf, gedurende ongeveer 2 tot 3 weken. Enkele voorbeelden zijn:
- Ketoconazol; Miconazol; Clotrimazol; Oxiconazol; Nystatine.
Zalven voor luieruitslag, op basis van zinkoxide, zoals Hipoglós of Bepantol, kunnen naast talk ook tijdens de behandeling worden gebruikt om luieruitslag te verminderen, huidwrijving te verminderen en genezing te vergemakkelijken. Meer informatie vindt u in Behandeling voor intertrigo.
Zelfgemaakte opties
Thuisbehandeling is geïndiceerd voor alle gevallen, als een aanvulling op de door de dermatoloog aangegeven behandeling en om nieuwe infecties te voorkomen. Enkele tips zijn:
- Gebruik talkpoeder in de plooien om vocht en huidwrijving te verminderen; Draag lichte kleding die niet te strak zit; Geef de voorkeur aan katoenen kleding, in het bijzonder sokken en ondergoed, en draag geen kleding met synthetische stoffen zoals nylon en polyester; Afvallen, waarbij overtollige plooien worden vermeden; Geef de voorkeur aan luchtige en ruime schoenen, waardoor de kans op winterhanden kleiner wordt; Plaats een dun stuk katoen of doek, zoals gaas, op de getroffen gebieden en met veel afscheiding, om de luchtvochtigheid te verminderen .
Bovendien wordt aanbevolen om de plooien goed te drogen, vooral tussen de tenen, na het baden, waarbij vocht in het gebied wordt vermeden.
Hoe candidiasic intertrigo te identificeren
De belangrijkste symptomen van deze infectie zijn:
- Roodheid van het getroffen gebied; Aanwezigheid van afgeronde laesies dicht bij de hoofdlaesie, satellietlaesies genoemd; Witachtige laag rond of schilferende gebieden; Aanwezigheid van vocht en secretie; Er kunnen scheuren in de aangetaste huid zijn.
Voor de diagnose van candidiasische intertrigo zal de dermatoloog het uiterlijk van de laesie observeren of, in geval van twijfel, het mycologisch onderzoek uitvoeren, waarbij de schimmelgist wordt geïdentificeerd na een klein schraapje van de huid
