- Waar is het voor
- Spirometrie prijs
- Hoe spirometrie wordt gedaan
- Hoe het examen voor te bereiden
- Hoe het resultaat te interpreteren
Het spirometrie-examen is een diagnostische test waarmee u ademhalingsvolumes kunt beoordelen, dat wil zeggen de hoeveelheid lucht die de longen binnenkomt en verlaat, evenals de stroom en de tijd, en wordt beschouwd als het belangrijkste examen om de longfunctie te beoordelen.
Daarom wordt dit onderzoek door de huisarts of longarts gevraagd om verschillende ademhalingsproblemen te diagnosticeren, met name COPD en astma. Zie naast spirometrie ook andere tests om astma te diagnosticeren.
Spirometrie kan echter ook door de arts worden besteld om te beoordelen of er bijvoorbeeld een verbetering van een longziekte was na het starten van de behandeling.
Waar is het voor
Het spirometrie-examen wordt meestal door de arts gevraagd om te helpen bij de diagnose van ademhalingsproblemen, zoals astma, chronische obstructieve longziekte (COPD), bronchitis en longfibrose bijvoorbeeld.
Bovendien kan de longarts ook de uitvoering van spirometrie aanbevelen als een manier om de evolutie van de patiënt met ademhalingsaandoeningen te volgen, om te kunnen verifiëren of hij goed reageert op de behandeling en, zo niet, een andere behandelingsvorm aan te kunnen duiden.
In het geval van topsporters, zoals marathonlopers en triatleten, kan de arts bijvoorbeeld de prestaties van spirometrie aangeven om de ademhalingscapaciteit van de atleet te beoordelen en, in sommige gevallen, informatie verstrekken om de prestaties van de atleet te verbeteren.
Spirometrie prijs
De prijs van spirometrie is ongeveer R $ 100, 00, maar het kan variëren afhankelijk van de geëvalueerde parameters en de kliniek die is geselecteerd om het examen uit te voeren.
Hoe spirometrie wordt gedaan
Spirometrie is een eenvoudig en snel examen, met een gemiddelde duur van 15 minuten, dat wordt gedaan in het kantoor van de arts. Om het onderzoek te starten, plaatst de arts een rubberen band op de neus van de patiënt en vraagt hem om alleen door zijn mond te ademen. Dan geeft hij de persoon een apparaat en zegt dat hij zo hard mogelijk lucht moet blazen.
Na deze eerste stap kan de arts de patiënt ook vragen om een medicijn te gebruiken dat de bronchiën verwijdt en de ademhaling vergemakkelijkt, bekend als een bronchodilatator, en de adem opnieuw in het apparaat uit te voeren, op deze manier is het mogelijk om te controleren of er een toename is in de hoeveelheid geïnspireerde lucht na het gebruik van de medicatie.
Tijdens dit proces registreert een computer alle gegevens die tijdens het examen zijn verkregen, zodat de arts deze later kan evalueren.
Hoe het examen voor te bereiden
De voorbereiding op het spirometrie-examen is heel eenvoudig en omvat:
- Rook niet 1 uur voor het examen; Drink geen alcoholische dranken tot 24 uur van tevoren; Vermijd het eten van een zeer zware maaltijd vóór het examen; Draag comfortabele en licht strakke kleding.
Dit preparaat voorkomt dat de longcapaciteit wordt beïnvloed door andere factoren dan een mogelijke ziekte. Dus als er geen toereikende voorbereiding is, is het mogelijk dat de resultaten veranderen en kan het nodig zijn om de spirometrie te herhalen.
Hoe het resultaat te interpreteren
Spirometriewaarden variëren afhankelijk van de leeftijd, het geslacht en de grootte van de persoon en moeten daarom altijd door de arts worden geïnterpreteerd. Normaal gesproken maakt de arts echter direct na de spirometrietest al enige interpretatie van de resultaten en informeert de patiënt als er een probleem is.
Typisch zijn de resultaten van spirometrie die wijzen op ademhalingsproblemen:
- Geforceerd expiratoir volume (FEV1 of FEV1): staat voor de hoeveelheid lucht die snel kan worden uitgeademd in 1 seconde en daarom kan het, wanneer het onder normaal is, de aanwezigheid van astma of COPD aangeven; Geforceerde vitale capaciteit (VCF of FVC): het is de totale hoeveelheid lucht die in de kortst mogelijke tijd kan worden uitgeademd en, wanneer het minder dan normaal is, kan dit wijzen op de aanwezigheid van longaandoeningen die longuitbreiding belemmeren, zoals bijvoorbeeld cystische fibrose, bijvoorbeeld.
In het algemeen, als de patiënt veranderde spirometrieresultaten presenteert, is het gebruikelijk dat de longarts een nieuwe spirometrietest vraagt om ademhalingsvolumes te beoordelen na het maken van een astma-inhalator, bijvoorbeeld om de mate van de ziekte te beoordelen en de meest geschikte behandeling te starten.
