Paracentese is een medische procedure die bestaat uit het aftappen van vloeistof uit een lichaamsholte. Het wordt meestal uitgevoerd wanneer er ascites zijn, dat is de ophoping van vocht in de buik, veroorzaakt door ziekten zoals levercirrose, bijvoorbeeld kanker of buikinfecties. Begrijp wat ascites is en de ziekten die het veroorzaakt.
Het wordt gedaan met de volgende doelstellingen:
- Diagnostische paracentese: gemaakt om een kleine hoeveelheid vloeistof te verzamelen die in het laboratorium zal worden geanalyseerd om de oorzaak van ascites te identificeren of om te zoeken naar veranderingen zoals bijvoorbeeld infecties of kankercellen; Therapeutische paracentese: het wordt ook reliëfparacentese genoemd, omdat het een grote hoeveelheid vloeistof verwijdert. Het wordt meestal geïndiceerd wanneer de behandeling voor ascites niet effectief is en een opeenhoping van volumineus vocht veroorzaakt dat ongemak veroorzaakt en in sommige gevallen de ademhaling kan belemmeren.
Paracentese wordt meestal uitgevoerd in een ziekenhuis of polikliniek, door een cynische arts of gastro-enteroloog, en voor de procedure is het noodzakelijk dat de patiënt op een brancard ligt, waar reiniging en anesthesie worden uitgevoerd op de prikplaats, dan Er moet een speciale naald worden ingebracht om de vloeistof te laten ontsnappen.
Waar is het voor
Paracentese is meestal geïndiceerd voor het verwijderen van vocht uit de buikholte. Normaal gesproken bevat de buik slechts een kleine hoeveelheid vrije vloeistof, maar sommige situaties kunnen een abnormale toename van deze hoeveelheid veroorzaken, een situatie die ascites wordt genoemd of, in de volksmond, waterbuik.
De belangrijkste oorzaak van ascites is levercirrose, veroorzaakt door verschillende situaties, bijvoorbeeld chronische virale hepatitis, alcoholisme, auto-immuunziekten of genetische ziekten. Bekijk wat de belangrijkste oorzaken van cirrose zijn.
Andere aandoeningen die ook ascites kunnen veroorzaken, zijn tumoren of abdominale metastasen, congestief hartfalen, veranderingen in de nieren of zelfs buikinfecties, veroorzaakt door tuberculose, schistosomiasis, schimmels en bacteriën.
Hoe het is gedaan
Paracentese wordt uitgevoerd door de arts en de procedure omvat de volgende stappen:
- De patiënt moet comfortabel op een brancard liggen; asepsis en antisepsis worden uitgevoerd op het gebied dat wordt doorboord en de arts moet worden gekleed met materialen om besmetting te voorkomen, zoals handschoenen, schort, pet en masker; plaatselijke verdoving uitvoeren waar het wordt ingebracht de naald, meestal in het gebied linksonder, tussen het navelgebied en de iliacale top, of zoals geleid door het echografisch onderzoek; de punctie werd loodrecht op de huid gemaakt, met een dikke naald, specifiek voor de procedure; verzameld vloeistof voor de spuit, die in het laboratorium kan worden geanalyseerd; als het nodig is om een grotere hoeveelheid ascitische vloeistof te verwijderen, kan de arts de naald bevestigen in een serumset verbonden met een injectieflacon die zich op een lager niveau bevindt dan die van de patiënt, voor dat de vloeistof kan worden afgevoerd en op natuurlijke wijze kan stromen.
Wanneer de hoeveelheid afgetapte vloeistof groter is dan 4 liter, wordt bovendien aanbevolen om menselijk albumine in de ader te gebruiken, tijdens of kort na de procedure, in de dosis van 6 tot 10 gram albumine per verwijderde liter. Dit medicijn is belangrijk, zodat de overtollige vloeistof die wordt verwijderd geen onbalans veroorzaakt tussen de buikvloeistof en de vloeistof in de bloedbaan.
Mogelijke complicaties
Hoewel paracentese over het algemeen een veilige procedure is, kunnen er enkele complicaties optreden, zoals de perforatie van een orgaan van het spijsverteringskanaal, bloeding of infecties van de ascitesvloeistof of de buikwand.
