Lumbale punctie: hoe wordt deze techniek uitgevoerd en wat zijn de risico's

Lumbale punctie is een procedure die meestal tot doel heeft een monster van het hersenvocht te verzamelen dat de hersenen en het ruggenmerg baadt, door een naald tussen twee lendenwervels in te steken tot de subarachnoïdale ruimte, die een ruimte tussen de lagen die langs het ruggenmerg lopen, waar de vloeistof passeert.

Deze techniek wordt gebruikt om neurologische veranderingen te identificeren, wat infecties kunnen zijn, zoals meningitis of encefalitis, evenals ziekten zoals multiple sclerose of subarachnoïdale bloeding bijvoorbeeld. Bovendien kan het ook worden gebruikt om medicijnen in het hersenvocht in te brengen, zoals chemotherapie of antibiotica.

Waar is het voor

Lumbale punctie heeft verschillende indicaties, waaronder:

Laboratoriumanalyse van hersenvocht, voor het identificeren en evalueren van ziekten; Meting van de druk van het hersenvocht; Decompressie van de wervelkolom; Injectie van medicijnen zoals antibiotica en chemotherapeutica; Stadiëring of behandeling van leukemieën en lymfomen; Injectie van contrast of radioactieve stoffen om radiografieën uit te voeren.

Laboratoriumanalyse is bedoeld om het bestaan van veranderingen in het centrale zenuwstelsel te detecteren, zoals bacteriële, virale of schimmelinfecties zoals meningitis, encefalitis of syfilis, bijvoorbeeld om bloedingen, kanker of de diagnose van bepaalde inflammatoire of degeneratieve aandoeningen van de zenuwstelsel, zoals multiple sclerose, de ziekte van Alzheimer of het syndroom van Guillain-Barré.

Hoe de punctie wordt gedaan

Vóór de procedure is geen speciale voorbereiding vereist, tenzij er een stollingsprobleem is of het gebruik van bepaalde medicijnen die de techniek verstoren, zoals anticoagulantia.

De persoon kan in een van de twee posities worden geplaatst, of op de zijkant liggen met de knieën en het hoofd dicht bij de borst, de foetale positie genoemd, of zitten met het hoofd en de rug naar voren gebogen en met de armen gekruist.

Vervolgens past de arts een antiseptische oplossing toe op het lumbale gebied en zoekt naar de ruimte tussen de L3 en L4 of L4 en L5 wervels, in staat om een verdovingsmiddel op deze locatie te injecteren. Vervolgens wordt een fijne naald langzaam en tussen de wervels ingebracht, totdat deze de subarachnoïde ruimte bereikt, vanwaar de vloeistof zal wegvloeien en door de naald druppelt en wordt verzameld in een steriele reageerbuis.

Ten slotte wordt de naald verwijderd en wordt een verband op de beet aangebracht. Deze procedure duurt meestal een paar minuten, maar de arts is mogelijk niet in staat om het hersenvochtmonster direct bij het inbrengen van de naald te verkrijgen en het kan nodig zijn om de richting van de naald af te wijken of de steek opnieuw in een ander gebied te maken.

Mogelijke bijwerkingen

Deze procedure is over het algemeen veilig, met lage kansen op complicaties of risico's voor de persoon. Het meest voorkomende nadelige effect dat kan optreden na een lumbale punctie is tijdelijke hoofdpijn als gevolg van een afname van de hersenvocht in de aangrenzende weefsels, en misselijkheid en braken kunnen ook worden voorkomen als de persoon een tijdje gaat liggen na het examen.

Er kan ook pijn en ongemak in de onderrug zijn die kan worden verlicht met pijnstillers die door de arts zijn voorgeschreven, en hoewel het zeldzaam is, kan ook een infectie of bloeding optreden.

Contra-indicaties voor lumbale punctie

Lumbale punctie is gecontra-indiceerd in aanwezigheid van intracraniële hypertensie, zoals die veroorzaakt door een hersenmassa, vanwege het risico op verplaatsing van de hersenen en hernia. Het moet ook niet worden gedaan bij mensen die een huidinfectie hebben om te worden doorboord of die een hersenabces hebben.

Bovendien moet de arts altijd worden geïnformeerd over de medicijnen die hij gebruikt, vooral als de persoon anticoagulantia zoals warfarine of clopidogrel gebruikt, vanwege het risico op bloedingen.

Resultaten

De cerebrospinale vloeistofmonsters worden naar het laboratorium gestuurd voor analyse van verschillende parameters zoals het uiterlijk, dat meestal transparant en kleurloos is. Als het geelachtig of roze is of een troebel uiterlijk heeft, kan dit wijzen op een infectie, evenals op de aanwezigheid van micro-organismen zoals bacteriën, virussen of schimmels.

Bovendien worden totale eiwitten en de hoeveelheid witte bloedcellen ook geëvalueerd, die, indien verhoogd, kunnen wijzen op een infectie of een ontstekingsaandoening, glucose, die, indien laag, een teken van infectie of andere ziekten kan zijn, evenals de aanwezigheid van abnormale cellen kan wijzen op bepaalde soorten kanker.