- Hoe preoperatieve evaluatie wordt uitgevoerd
- 1. Het uitvoeren van het klinische onderzoek
- 2. Evaluatie van het type operatie
- 3. Beoordeling van het hartrisico
- 4. Het afleggen van noodzakelijke examens
- 5. Preoperatieve aanpassingen uitvoeren
Chirurgisch risico is een manier om de klinische status en gezondheidstoestand van de persoon die een operatie zal ondergaan te beoordelen, zodat risico's op complicaties worden geïdentificeerd gedurende de periode vóór, tijdens en na de operatie.
Het wordt berekend door de klinische evaluatie van de arts en het verzoek om enkele tests, maar om het te vergemakkelijken, zijn er ook enkele protocollen die medisch redeneren beter ondersteunen, zoals bijvoorbeeld ASA, Lee en ACP.
Elke arts kan deze beoordeling maken, maar dit wordt meestal gedaan door de huisarts, cardioloog of anesthesist. Op deze manier is het mogelijk dat er voor elke persoon enige zorg wordt besteed, zoals het aanvragen van meer geschikte tests of het uitvoeren van behandelingen om het risico te verminderen.
Hoe preoperatieve evaluatie wordt uitgevoerd
De medische evaluatie voorafgaand aan de operatie is erg belangrijk om beter te definiëren wat voor soort operatie elke persoon wel of niet kan doen, en om te bepalen of de risico's opwegen tegen de voordelen. De evaluatie omvat:
1. Het uitvoeren van het klinische onderzoek
Het klinische onderzoek wordt gedaan met het verzamelen van gegevens over de persoon, zoals gebruikte medicijnen, symptomen, ziekten die ze hebben, naast fysieke evaluatie, zoals hart- en longauscultatie.
Uit de klinische evaluatie is het mogelijk om de eerste vorm van risicoclassificatie te verkrijgen, gecreëerd door de American Society of Anesthesiologists, bekend als ASA:
- ASA 1: gezond persoon, zonder systemische ziekten, infecties of koorts; ASA 2: persoon met milde systemische ziekte, zoals gecontroleerde hoge bloeddruk, gecontroleerde diabetes, obesitas, leeftijd ouder dan 80 jaar; ASA 3: persoon met ernstige maar niet-invaliderende systemische ziekte, zoals gecompenseerd hartfalen, hartaanval gedurende meer dan 6 maanden, angina, hartritmestoornissen, cirrose, gedecompenseerde diabetes of hypertensie; ASA 4: persoon met een levensbedreigende invaliderende systemische ziekte, zoals ernstig hartfalen, hartaanval gedurende minder dan 6 maanden, insufficiëntie van de longen, lever en nieren; ASA 5: terminaal zieke, zonder verwachting langer dan 24 uur te overleven, zoals na een ongeval; ASA 6: persoon met hersendood gedetecteerd, die een operatie zal ondergaan voor orgaandonatie.
Hoe hoger het aantal ASA-classificatie, hoe groter het risico op sterfte en complicaties van een operatie, en men moet zorgvuldig evalueren welk type operatie de moeite waard en nuttig voor de persoon kan zijn.
2. Evaluatie van het type operatie
Inzicht in het type chirurgische ingreep dat zal worden uitgevoerd, is ook erg belangrijk, want hoe complexer en tijdrovend de operatie, hoe groter de risico's die de persoon kan lopen en de zorg die moet worden genomen.
Aldus kunnen soorten operaties worden geclassificeerd op basis van het risico op hartcomplicaties, zoals:
| Laag risico | Gemiddeld risico | Hoog risico |
|
Endoscopische procedures, zoals endoscopie, colonoscopie; Oppervlakkige operaties, zoals huid, borst, ogen. |
Chirurgie van de borst, buik of prostaat; Hoofd- of nekchirurgie; Orthopedische operaties, zoals na een fractuur; Correctie van aneurysma's van de abdominale aorta of verwijdering van carotis trombi. |
Grote noodoperaties. Operaties van grote bloedvaten, zoals aorta of carotis, bijvoorbeeld. |
3. Beoordeling van het hartrisico
Er zijn enkele algoritmen die het risico op complicaties en overlijden bij niet-cardiale chirurgie effectiever meten bij het onderzoeken van de klinische situatie van de persoon en enkele tests.
Enkele voorbeelden van gebruikte algoritmen zijn bijvoorbeeld Goldman 's Heart Risk Index, Lee's Revised Heart Risk Index en het American College of Cardiology (ACP) Algorithm. Om het risico te berekenen, houden ze rekening met enkele gegevens van de persoon, zoals:
- Leeftijd, die het meeste risico loopt boven de leeftijd van 70 jaar; Geschiedenis van een hartinfarct; Geschiedenis van pijn op de borst of angina; Aanwezigheid van aritmie of vernauwing van bloedvaten; Lage bloedoxygenatie; Aanwezigheid van diabetes; Aanwezigheid van hartfalen; Aanwezigheid van longoedeem; soort operatie.
Op basis van de verkregen gegevens is het mogelijk om het chirurgische risico te bepalen. Dus als het laag is, is het mogelijk om de operatie vrij te geven, want als het chirurgisch risico gemiddeld tot hoog is, kan de arts begeleiding geven, het type operatie aanpassen of meer tests aanvragen die helpen om het chirurgische risico van de persoon beter te beoordelen.
4. Het afleggen van noodzakelijke examens
Preoperatieve onderzoeken moeten worden uitgevoerd met als doel eventuele wijzigingen te onderzoeken, als er een vermoeden bestaat, dat tot een chirurgische complicatie kan leiden. Daarom moeten niet voor iedereen dezelfde tests worden besteld, omdat er geen aanwijzingen zijn dat dit zal helpen om complicaties te verminderen. Bijvoorbeeld, bij mensen zonder symptomen, met een laag chirurgisch risico en die een operatie met een laag risico zullen ondergaan, is het niet nodig om tests uit te voeren.
Enkele van de meest gevraagde en aanbevolen tests zijn echter:
- CBC: mensen die een operatie met middelmatig of hoog risico hebben, met een voorgeschiedenis van bloedarmoede, met huidige verdenking of met ziekten die veranderingen in bloedcellen kunnen veroorzaken; Coagulatietests: mensen die anticoagulantia gebruiken, leverfalen, geschiedenis van ziekten die bloedingen veroorzaken, operaties met een gemiddeld of hoog risico; Creatinine dosering: patiënten met nierziekte, diabetes, hoge bloeddruk, leverziekte, hartfalen; Röntgenfoto van de borst: mensen met ziekten zoals emfyseem, hartaandoeningen, ouder dan 60, mensen met een hoog hartrisico, met meerdere ziekten of die een operatie aan de borst of buik zullen ondergaan; Elektrocardiogram: mensen met vermoedelijke hart- en vaatziekten, geschiedenis van pijn op de borst en diabetici.
Over het algemeen zijn deze tests 12 maanden geldig, zonder herhaling tijdens deze periode, maar in sommige gevallen kan de arts het nodig vinden om ze eerder te herhalen. Bovendien kunnen sommige artsen het ook belangrijk vinden om deze tests te bestellen, zelfs voor mensen zonder vermoedelijke veranderingen.
Andere tests, zoals stresstest, echocardiogram of holter, kunnen bijvoorbeeld worden besteld voor sommige complexere soorten operaties of voor mensen met een vermoedelijke hartziekte.
5. Preoperatieve aanpassingen uitvoeren
Nadat de tests en onderzoeken zijn uitgevoerd, kan de arts de operatie plannen, als alles goed is, of hij kan begeleiding geven zodat het risico op complicaties in de operatie zoveel mogelijk wordt beperkt.
Op die manier kan hij aanbevelen om andere, meer specifieke tests uit te voeren, de dosis aan te passen of wat medicatie in te voeren, de behoefte aan correctie van de hartfunctie te beoordelen, door middel van hartchirurgie, bijvoorbeeld het begeleiden van lichamelijke activiteit, gewichtsverlies of stoppen onder andere roken.
