Belangrijkste risico's van de contrasttest

Contrastonderzoeken, ook wel contrastonderzoeken genoemd, zijn beeldvormingsexamens gemaakt met behulp van stoffen die helpen om een ​​betere definitie van de gevormde beelden te verkrijgen, wat de evaluatie van de arts vergemakkelijkt.

Deze stoffen worden "contrastmedia" genoemd, omdat ze ioniserende straling van het onderzoek kunnen absorberen en gedefinieerde afbeeldingen op het scherm van het apparaat kunnen genereren. Er zijn verschillende soorten contrast, met gevarieerde chemische samenstellingen, zoals bijvoorbeeld bariumsulfaat, gejodeerd contrast of gadolinium, die worden gekozen volgens de test die zal worden uitgevoerd, die oraal, intraveneus of in de holte kan worden geïnjecteerd gewenst.

Ondanks de voordelen ervan, bevat het gebruik van contrast voor examens risico's, voornamelijk voor het veroorzaken van bijwerkingen zoals allergische reacties, bloeddrukdaling of intoxicatie van de nieren en het hart, daarom mogen ze alleen in specifieke gevallen worden gebruikt met voldoende medische indicatie.

Belangrijkste risico's

Hoewel tests met contrast over het algemeen steeds veiliger worden en artsen beter in staat zijn om te beoordelen wie dit wel en niet moet doen, is het mogelijk dat deze tests gezondheidsrisico's veroorzaken. Enkele van de belangrijkste bijwerkingen zijn:

1. Acute allergische reactie

Ook wel anafylaxie genoemd, deze reactie wordt gekenmerkt door het verschijnen van netelroos, zwelling van de huid, drukval, snelle hartslag, bronchospasme en glottisoedeem. De allergische reactie als gevolg van het gebruik van contrasten moet snel door de arts in het ziekenhuis worden behandeld, omdat deze een ernstig risico voor de gezondheid van de getroffen persoon vormt.

Een manier om te proberen dit type reactie te voorkomen, is door te vragen of de persoon een vorm van allergie heeft, en het is ook gebruikelijk dat artsen vóór sommige tests met een hoger risico, zoals antihistaminica of corticosteroïden, de consumptie van anti-allergische medicijnen aangeven.

2. Toxische effecten van de stof

Het contrast kan een toxisch effect op het lichaam hebben en sommige reacties omvatten directe effecten op de bloedbaan, zoals drukval of ontsteking van de toedieningsplaats. Bovendien kan de stof directe toxische effecten op bepaalde organen veroorzaken, zoals:

• Huid: pijn op de toedieningsplaats, roodheid, zwelling of klontvorming; Maag en darm: misselijkheid, braken of diarree; Nieren: verminderde urinevorming of nierfalen; Hersenen: hoofdpijn, duizeligheid, mentale verwarring of epileptische aanvallen; Longen: kortademigheid, bronchospasme of astma-aanvallen; Hart: verhoogde bloeddruk, aritmieën, hartstilstand.

In het algemeen houden deze effecten verband met de dosis of concentratie van het gebruikte contrastmiddel en kunnen ook variëren afhankelijk van de snelheid van infusie en de vorm van gebruik van de stof, bijvoorbeeld oraal of veneus.

3. Reacties op het zenuwstelsel

Ook bekend als vasomotorische reacties of vagale vaten, ze worden niet direct veroorzaakt door het gebruikte contrast en hun oorzaak is onbekend, en wordt normaal geassocieerd met angst of pijn tijdens de toediening ervan, die bepaalde stimuli in het zenuwstelsel en vaatstelsel veroorzaakt.

Deze reacties zijn bijvoorbeeld dalende bloeddruk, verlaagde hartslag, flauwvallen, mentale verwarring, bleekheid of koud zweet.

Voorbeelden van testen met contrast

Enkele van de belangrijkste tests die met contrast worden gebruikt, zijn:

• Computertomografie: wordt meestal gedaan met jodiumhoudend contrast, veel gebruikt om laesies in organen van het lichaam te detecteren, zoals de hersenen, longen, lever, blaasje, pancreas, botten of buikwand, bijvoorbeeld voornamelijk tumoren, infecties of veranderingen in bloedvaten. Meer informatie over hoe dit wordt gedaan en waar de CT-scan voor is; Beeldvorming met magnetische resonantie: Gadolinium wordt meestal gebruikt als een contrast, als een onderzoek dat wordt gebruikt om hersen- of wervelkolomletsels te detecteren, evenals zachte delen van het lichaam zoals ligamenten, gewrichten en bloedvaten; Angiografie: gejodeerd contrast wordt het meest gebruikt in dit onderzoek, waardoor een beter zicht op de binnenkant van bloedvaten mogelijk is en ziekten zoals aneurysma's of arteriosclerose kunnen worden waargenomen. Begrijp hoe het wordt gedaan en waar angiografie voor is; Urografie: het is een van de onderzoeken waarmee de anatomie van de urinewegen kan worden gevisualiseerd en de functionele capaciteit van de nieren kan worden beoordeeld; Scintigrafie: er zijn verschillende soorten scintigrafie, voor verschillende organen van het lichaam, en een onderzoek wordt uitgevoerd om functionele veranderingen in organen zoals hart, botten, longen, schildklier of hersenen waar te nemen. Als contrasten worden gevarieerde stoffen gebruikt, met als belangrijkste technetium en gallium; Radiologisch onderzoek van het maagdarmkanaal: er zijn verschillende tests gebruikt om het spijsverteringskanaal te evalueren, die meestal bariumsulfaat als contrast gebruiken, waaronder het ondoorzichtige klysma, seriografie of contrasterende radiografie, bijvoorbeeld; Cholangiografie: het is een soort tomografie die wordt uitgevoerd om de galwegen te evalueren en het gebruik van gejodeerd contrast is gebruikelijk.

Daarnaast zijn er verschillende andere tests die kunnen worden uitgevoerd met behulp van contrast, zoals mammografie om veranderingen in de circulatie in de borst te beoordelen of hysterosalpingografie om bijvoorbeeld het vrouwelijke voortplantingssysteem te beoordelen, die door de arts moet worden aangegeven op basis van de behoeften van elke persoon.