- Hoe de diagnose te stellen
- Wat kan insulineresistentie veroorzaken
- Hoe insulineresistentie te behandelen
Het insulineresistentiesyndroom treedt op wanneer dit hormoon minder vermogen heeft om bloedglucose in de cellen te brengen, veroorzaakt door de combinatie van erfelijke invloeden met andere ziekten en gewoonten van de persoon, zoals obesitas, lichamelijke inactiviteit en verhoogd cholesterol, bijvoorbeeld.
Insulineresistentie kan worden gedetecteerd door een bloedtest, die een toename van de bloedsuikerspiegel laat zien, vooral na de maaltijd of op een lege maag.
Dit syndroom is een vorm van pre-diabetes, want als het niet wordt behandeld en gecorrigeerd, met voedselcontrole, gewichtsverlies en lichamelijke activiteit, kan het diabetes type 2 worden.
Hoe de diagnose te stellen
Het insulineresistentiesyndroom veroorzaakt normaal gesproken geen symptomen en daarom moet, om te bevestigen of het aanwezig is, een glycemische curve-test, ook wel een orale glucosetolerantietest of TOTG genoemd, worden uitgevoerd.
Deze test wordt uitgevoerd door het meten van de glucosewaarde na inname van ongeveer 75 g van een suikerachtige vloeistof. De interpretatie van het onderzoek van de glycemische curve na 2 uur is als volgt:
- Normaal: minder dan 140 mg / dl; Insulineresistentie: tussen 140 en 199 mg / dl; Diabetes: 200 mg / dl of meer.
Naarmate de insulineresistentie verslechtert, wordt naast glucose na de maaltijd verhoogd, ook het vasten verhoogd, omdat de lever het gebrek aan suiker in de cellen probeert te compenseren. Daarom kan de nuchtere glucosetest ook worden uitgevoerd om de mate van weerstand te beoordelen.
Vastende bloedglucosewaarden zijn:
- Normaal: minder dan 110 mg / dL; Veranderde nuchtere glucose: tussen 110 mg / dL en 125 mg / dL; Diabetes: gelijk aan of groter dan 126 mg / dL.
Meer informatie over hoe de glycemische curve-test en de nuchtere bloedglucosetest worden uitgevoerd.
In deze periode kunnen de glucosespiegels nog steeds worden geregeld, omdat het lichaam de alvleesklier stimuleert om steeds grotere hoeveelheden insuline te produceren om de weerstand tegen zijn werking te compenseren.
Daarom is een andere manier om de aanwezigheid van insulineresistentie te diagnosticeren, de Homa-index te berekenen, een berekening die wordt uitgevoerd om de relatie tussen de hoeveelheid suiker en de hoeveelheid insuline in het bloed te beoordelen.
De normale waarden van de Homa-index zijn in het algemeen als volgt:
- Homa-IR Referentiewaarde: minder dan 2.15; Homa-Beta referentiewaarde: tussen 167 en 175.
Deze referentiewaarden kunnen variëren met het laboratorium en als de patiënt een zeer hoge Body Mass Index (BMI) heeft, moet deze daarom altijd door de arts worden geïnterpreteerd. Kijk waar het voor is en hoe u de Homa-index kunt berekenen.
Na een paar maanden of jaren van het bestaan van het insulineresistentiesyndroom treedt diabetes type 2 echter op vanwege pancreasfalen, dat moeilijk wordt om de hoeveelheid insuline te produceren die het lichaam nodig heeft. Deze ziekte veroorzaakt symptomen zoals dorst en overmatige honger, evenals verschillende complicaties in de organen zoals ogen, nieren, hart en huid. Meer informatie over de symptomen, behandeling en complicaties van diabetes type 2.
Wat kan insulineresistentie veroorzaken
Dit syndroom komt in de meeste gevallen voor bij mensen die al een genetische aanleg hebben, bijvoorbeeld bij het hebben van andere familieleden die diabetes hebben gehad of die diabetes hebben.
Het kan echter ook ontstaan bij mensen die dit risico niet hebben, vanwege levensstijlgewoonten die vatbaar zijn voor de afbraak van metabolisme, zoals obesitas of verhoogd buikvolume, dieet met overtollige koolhydraten, lichamelijke inactiviteit, hoge bloeddruk of verhoogd cholesterol en triglyceriden.
Bovendien kunnen hormonale veranderingen, vooral bij vrouwen, ook de kans op het ontwikkelen van insulineresistentie vergroten, zoals bij vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom of PCOS. Bij deze vrouwen veroorzaken de veranderingen die leiden tot menstruele onbalans en verhoogde androgene hormonen ook een ontregeling van het functioneren van insuline.
Hoe insulineresistentie te behandelen
Als een juiste behandeling van insulineresistentie wordt uitgevoerd, kan deze worden genezen en zo de ontwikkeling van diabetes voorkomen. Om deze aandoening te behandelen, is begeleiding van een huisarts of endocrinoloog vereist, en bestaat uit het verliezen van gewicht, het uitvoeren van dieet en lichamelijke activiteit en het controleren van bloedglucosewaarden, met medische controle om de 3 of 6 maanden. Zie hoe voedsel zou moeten zijn voor mensen met pre-diabetes.
De arts kan ook, in geval van een zeer verhoogd risico op diabetes, medicijnen voorschrijven zoals metformine, een geneesmiddel dat helpt om de productie van glucose door de lever te beheersen en de insulinegevoeligheid te verhogen, vanwege het verhoogde gebruik van glucose door de spieren. Als de persoon echter streng is in de behandeling met voeding en lichamelijke activiteit, is het gebruik van medicijnen misschien niet nodig.
