De familieopstelling is een soort psychologische therapie die bedoeld is om het genezen van psychische stoornissen te vergemakkelijken, vooral die welke kunnen worden gestimuleerd door familiedynamiek en relaties, door de identificatie van stressfactoren en hun behandeling.
Dit is een techniek die is ontwikkeld door de Duitse psychotherapeut Bert Hellinger, een therapeut die gespecialiseerd is in familietherapie en die de aanwezigheid van positieve en negatieve energie in gezinsbanden identificeerde. Door de patronen van deze relaties te observeren, evenals de zorgen en emoties die voortvloeien uit elk type relatie, ontwikkelde Bert een niet-invasieve techniek om de persoon in staat te stellen de wereld vanuit verschillende perspectieven te observeren, waardoor hij wordt bevrijd van verschillende stressvolle factoren, die kan de oorzaak zijn van psychische stoornissen.
Om deze techniek uit te voeren, is het belangrijk om een therapeut te raadplegen die gespecialiseerd is in het gebruik van de techniek, omdat deze een aantal specifieke regels en bedieningsmethoden heeft, die moeten worden gerespecteerd om de verwachte resultaten te presenteren.
Waar is het voor
Volgens de theorie die ten grondslag ligt aan therapie met gezinsconstellaties, kunnen sessies helpen bij het oplossen van problemen van familieoorsprong, relatieproblemen tussen ouders en kinderen, evenals uitdagingen in intieme relaties.
Dus, de mensen die over het algemeen hun toevlucht nemen tot de familieopstelling zijn degenen die:
- Ze proberen familieproblemen op te lossen; ze moeten omgaan met negatieve relatiepatronen; ze willen een interne onrust overwinnen; ze hebben aanzienlijk trauma of verlies ervaren.
Bovendien lijkt therapie met gezinsconstellaties ook een geweldig hulpmiddel voor iedereen die op zoek is naar een hoger niveau van professioneel of persoonlijk succes.
Hoe therapie wordt gedaan
Over het algemeen wordt bij dit soort therapie een groep mensen die elkaar niet kennen gebruikt om sommige familieleden te vervangen en de rol op zich te nemen van de persoon die een oplossing zoekt voor de moeilijkheid of bezorgdheid die ze hebben.
Vervolgens moedigt de therapeut interactie aan met deze 'familieleden' en vraagt elk individu om te proberen te achterhalen welke emoties achter de uitdrukkingen en gedragingen van de persoon die de oplossing zoekt, achterblijven. Het is daarom belangrijk dat geen van de mensen die het gezin vertegenwoordigen, de persoon kent die de therapie uitvoert of het probleem dat moet worden behandeld, omdat deze factoren geen invloed moeten hebben op de manier waarop emoties worden geïnterpreteerd.
Gedurende deze tijd staat de therapeut buiten de interactie en probeert hij alle perspectieven te beoordelen, waarna hij, samen met de emoties die door elke persoon worden gerapporteerd, de persoon alle feiten over hun interactie met de "familie" laat zien, waarbij punten worden geïdentificeerd van grotere stress, waaraan moet worden gewerkt.
Omdat het een relatief complexe therapie is, levert de familieopstelling niet altijd onmiddellijk resultaat op en kunnen verschillende sessies nodig zijn totdat de persoon begint te identificeren wat er moet veranderen in zijn interactie met sommige familieleden. Van de ene sessie tot de volgende is het gebruikelijk dat de therapeut de rollen van de verschillende "gezinsleden" verandert totdat hij de organisatie / constellatie vindt die de persoon het beste helpt om hun obstakels te identificeren.
