- Belangrijkste symptomen
- Hoe de diagnose te bevestigen
- Wat veroorzaakt rabdomyolyse
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
- Mogelijke complicaties
Rabdomyolyse is een ernstige aandoening die wordt gekenmerkt door de vernietiging van spiervezels, wat leidt tot de afgifte van componenten die aanwezig zijn in spiercellen in de bloedbaan, zoals calcium, natrium en kalium, myoglobine, creatinofosfokinase en het enzym pyruvische transaminase (TGP). Grote hoeveelheden van deze stoffen in het bloed kunnen leiden tot gebrek aan kracht, verminderde urine, spiervermoeidheid en nierfalen, indien niet geïdentificeerd en behandeld.
Omdat de vrijgekomen stoffen in grote hoeveelheden giftig zijn, is het belangrijk dat de behandeling zo snel mogelijk wordt gestart en het wordt aanbevolen om naar het ziekenhuis of de spoedafdeling te gaan zodra rhabdomyolyse wordt vermoed. Rabdomyolyse kan optreden als gevolg van zware en langdurige fysieke activiteiten of als gevolg van direct of indirect trauma aan een spier in het lichaam, en het is ook belangrijk om de oorzaak te identificeren zodat de behandeling gerichter is.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van rabdomyolyse kunnen variëren afhankelijk van de circulerende hoeveelheid enzymen die vrijkomen uit de binnenkant van spiercellen, de meest voorkomende symptomen zijn:
- Spierpijn; Gebrek aan kracht; Moeilijkheid om de benen of armen te bewegen; Spierstijfheid; Gewrichtspijn; Urine in kleine hoeveelheden en zeer donker, vergelijkbaar met de kleur van coca-cola.
Naast deze symptomen kunnen meer algemene symptomen optreden, zoals koorts, misselijkheid, buikpijn, algemeen vermoeidheid, braken, verwardheid en opwinding. Omdat de symptomen variëren, afhankelijk van de oorzaak en het lichaam van elke persoon, kan het vrij moeilijk zijn om een geval van rabdomyolyse te identificeren.
Om rabdomyolyse te identificeren en complicaties te voorkomen, is het daarom belangrijk om naar het ziekenhuis te gaan voor specifieke tests om de ziekte te identificeren, zodat het mogelijk is om de meest geschikte behandeling te starten.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose rabdomyolyse wordt meestal door de arts gesteld nadat de symptomen en medische geschiedenis van de persoon zijn beoordeeld. Bovendien beveelt de arts aan bloed- en urinetests uit te voeren om de hoeveelheid elektrolyten in het bloed te controleren, evenals de concentratie van myoglobine, creatinefosfokinase en TGP. Door middel van urineonderzoek kan de arts ook de hoeveelheid myoglobine beoordelen, wat belangrijk is om de mate van rabdomyolyse te kennen en of er tekenen zijn die wijzen op nierfalen.
Myoglobine is een van de belangrijkste onderzoeken waar de arts om vraagt, omdat hoe groter de vernietiging van spiervezels, hoe groter de hoeveelheid myoglobine wordt afgegeven in het bloed en urine, waardoor het vrij donker wordt. Bovendien, hoe groter de hoeveelheid afgegeven myoglobine, hoe groter de kans op obstructie van de niertubuli, wat kan leiden tot tubulair letsel en bijgevolg acuut nierfalen. Meer informatie over myoglobine.
Wat veroorzaakt rabdomyolyse
Rabdomyolyse treedt meestal op als gevolg van zware en langdurige lichamelijke activiteit, wat resulteert in overmatige spierstress. Andere oorzaken van rabdomyolyse zijn:
- Ernstige ongevallen, zoals vallen van een hoogte of verkeersongeval; Langdurig gebruik van sommige medicijnen, vooral antipsychotica of statines; Gebruik van drugs, voornamelijk cocaïne, heroïne of amfetaminen; Langdurige immobilisatie door flauwvallen of ziekte; Infecties, die kunnen leiden tot de ophoping van toxines in het lichaam, wat de belangrijkste oorzaak is van rabdomyolyse bij kinderen; Spierziekten, zoals myopathie en polio; Verandering in lichaamstemperatuur.
Bovendien kan rabdomyolyse ook optreden als gevolg van overmatig gebruik van alcoholische dranken, elektrische schok, metabole ziekten en beroertes.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Wanneer rabdomyolyse geen complicaties heeft, verdwijnt dit meestal binnen enkele dagen tot weken. In sommige gevallen kan het echter nodig zijn om de behandeling uit te voeren met de persoon die in het ziekenhuis is opgenomen, zodat serum rechtstreeks in de ader wordt toegediend om ernstige complicaties van de ziekte, zoals uitdroging of nierfalen, veroorzaakt door overtollig spierafval in het bloed te voorkomen.
Bovendien is het belangrijk om de oorzaak van rabdomyolyse te identificeren om indien nodig een passende behandeling te starten. Dus als het bijvoorbeeld wordt veroorzaakt door het gebruik van medicijnen, moet u stoppen met het nemen van het medicijn en overschakelen naar een ander medicijn volgens medisch advies.
De duur van de behandeling varieert afhankelijk van de oorzaak en de evolutie van de patiënt en tijdens ziekenhuisopname is het noodzakelijk om geboeid te zijn om de hoeveelheid urine per dag te beoordelen en andere niertests uit te voeren om ervoor te zorgen dat de nierfunctie niet wordt beïnvloed. De patiënt wordt meestal ontslagen wanneer de tests normaal zijn en er geen risico is op nierfalen.
In de meest ernstige gevallen, waarbij de nieren weinig urine beginnen te produceren, kan de arts dialyse voorschrijven om de nierfunctie te helpen, waarbij overtollige stoffen uit het bloed worden verwijderd die de behandeling mogelijk bemoeilijken.
Mogelijke complicaties
De meest ernstige en meest voorkomende complicatie van rabdomyolyse is het optreden van nierschade, die uiteindelijk nierfalen kan veroorzaken. De aanwezigheid van afvalstoffen in het bloed leidt echter ook tot een toename van de kalium- en fosforgehaltes in het lichaam, wat de werking van het hart kan beïnvloeden.
In zeldzamere situaties kan ook een ander syndroom, het zogenaamde compartimentsyndroom, optreden, waarbij de bloedcirculatie in een deel van het lichaam wordt aangetast, zoals de benen, armen of sommige buikspieren, wat weefselsterfte veroorzaakt. Begrijp wat compartimentsyndroom is.
