- Tekenen en symptomen van dislocatie van de schouder
- Hoe te behandelen
- Immobilisatie:
- Chirurgie:
- Fysiotherapie:
Schouderdislocatie is een pijnlijke situatie, maar het is niet altijd gemakkelijk om door de algemene bevolking te worden waargenomen. Enkele van de meest voorkomende oorzaken zijn sporten zoals zwemmen, basketbal of volleybal, een auto-ongeluk hebben of een zwaar object verkeerd optillen in de sportschool, bijvoorbeeld.
Wanneer het armbot, dat de opperarmbeen is, alleen terugkeert naar het schoudergewricht, wat het glenohumerale is, noemen we dit feit subluxatie, die alleen pijn op die plaats kan veroorzaken, zonder noodzaak om te immobiliseren, of een andere behandeling. Maar als deze subluxatie met elke frequentie optreedt, moet u de spieren van dat gebied versterken om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt.
Soms kan de dislocatie van de schouder ook wat letsel veroorzaken aan de pezen van de rotatormanchet, waardoor fysiotherapie nodig is om te herstellen. Het is mogelijk om te weten of deze pezen werden getroffen als de pijn aanhoudt, zelfs nadat de schouderbeweging volledig is hersteld.
Tekenen en symptomen van dislocatie van de schouder
De tekenen en symptomen van een dislocatie van de schouder zijn:
- Ernstige pijn in de schouder, die kan uitstralen naar de arm en de nek kan beïnvloeden, De ene schouder kan verschillen van de andere, hoger of lager; Onvermogen om bewegingen uit te voeren met de aangedane arm.
Gewoonlijk houdt de persoon de schouder met de andere hand vast omdat hij weet dat de schouder is verplaatst, maar de juiste diagnose moet worden gesteld door een specialist. Soms kan het nodig zijn om een röntgenonderzoek uit te voeren om het letsel beter te beoordelen en te identificeren of er sprake is van grote schade, zoals een botfragment in het aangetaste gewricht. De arts kan ook een MRI bestellen om weefsels zoals de gewrichtscapsule zelf, pezen en ligamenten te evalueren.
Hier is wat te doen wanneer een schouderdislocatie optreedt.
Hoe te behandelen
De meest geschikte behandeling voor dislocatie van de schouder moet door de orthopedisch arts worden aangegeven na observatie van de leeftijd, de gewrichtspositie en de gezondheidstoestand. Om pijn te verlichten, kan de arts een pijnstiller of ontstekingsremmer voorschrijven.
De arts kan het gewricht weer op zijn plaats zetten en vervolgens kan het gebied worden verbonden door de arm op de borst te plaatsen om de betrokken weefsels te herstellen. Immobilisatie kan 3 weken worden gehandhaafd, afhankelijk van de leeftijd, de gezondheidsstijl en de algemene gezondheid van de persoon.
Na het verwijderen van de immobilisatie, kan het nodig zijn om de bewegingen te herstellen via uitgevoerde rekoefeningen, met inachtneming van de pijnlimiet. In sommige gevallen, wanneer de beperking ernstig is, kan fysiotherapie nodig zijn om de spieren te versterken en te voorkomen dat de aflevering opnieuw optreedt.
Chirurgie is geïndiceerd voor jonge mensen of atleten, vooral wanneer er een laesie op de glenohumerale lip, losheid van de gewrichtscapsule of op de schouderpezen is om deze weefsels te repareren en ook om toekomstige ontwrichtingen te voorkomen bij mensen die meerdere afleveringen van dislocatie of subluxatie per jaar hebben. De operatie wordt meestal uitgevoerd via een artroscopie omdat het herstel sneller is, maar in elk geval is het noodzakelijk om een paar maanden fysiotherapie te ondergaan voordat de integriteit en dynamiek van de schouder volledig is hersteld.
Voor mensen die fysieke activiteit beoefenen, wordt aanbevolen om de gewonde arm en schouder niet te trainen in de eerste maand en alleen fysiotherapieoefeningen uit te voeren. Atleten keren meestal terug naar de competitie na 5 of 6 maanden dislocatie.
Het is geïndiceerd na immobilisatie of operatie om bewegingsbereik, spierkracht te herstellen en het schoudergewricht te stabiliseren, waardoor verdere ontwrichtingen worden voorkomen. De fysiotherapeut moet de persoon evalueren en de meest geschikte fysiotherapeutische behandeling aangeven, omdat deze van persoon tot persoon kan verschillen. Sessies beginnen meestal 3 weken na het letsel en kunnen maanden duren, vooral als een operatie wordt uitgevoerd.
Fysiotherapeutische behandeling kan worden uitgevoerd met behulp van strategieën voor pijnverlichting, toegenomen bewegingsbereik, wondgenezing, spierversterking en stabilisatie van het schoudergewricht. Sommige behandelingen die nuttig kunnen zijn, zijn spierontspanning, myofasciale afgifte met handen, tennisbal, stijve schuimroller of vacuümtherapie. Rekoefeningen voor de armspieren in alle richtingen en ook de trapezius in de nekregio moeten geleidelijk worden ingebracht met elastische band die bekend staat om de spierweerstand beetje bij beetje te verhogen.
Om de schouder te stabiliseren wanneer er geen pijn meer is en het mogelijk is om de oefeningen uit te voeren met de elastische band zonder enige pijn of bewegingsbeperking, kunnen proprioceptie- en Clinical Pilates-oefeningen worden geïntroduceerd.
