Stafylokokken komen overeen met een groep grampositieve bacteriën die een afgeronde vorm hebben, worden gevonden gegroepeerd in clusters, vergelijkbaar met een tros druiven en het geslacht wordt Staphylococcus genoemd .
Deze bacteriën zijn van nature aanwezig in mensen zonder enig teken van ziekte. Wanneer het immuunsysteem echter slecht ontwikkeld is, zoals in het geval van pasgeborenen, of verzwakt is, bijvoorbeeld door chemotherapie of ouderdom, kunnen Staphylococcus- bacteriën het lichaam binnendringen en ziekten veroorzaken.
Hoofdsoort
Stafylokokken zijn kleine, immobiele bacteriën gerangschikt in clusters en kunnen van nature bij mensen worden gevonden, vooral op de huid en slijmvliezen, die geen enkele vorm van ziekte veroorzaken. De meeste staph-soorten zijn facultatief anaëroob, dat wil zeggen dat ze kunnen groeien in een omgeving met of zonder zuurstof.
Staphylococcus- soorten kunnen worden ingedeeld in twee groepen volgens de aanwezigheid of afwezigheid van het coagulase-enzym. Soorten met het enzym worden dus positieve coagulase genoemd, waarbij Staphylococcus aureus de enige soort in deze groep is, en soorten die deze niet hebben, worden coagulase-negatieve staphylococci genoemd, waarvan de belangrijkste soorten Staphylococcus epidermidis en Staphylococcus saprophyticus zijn .
1. Staphylococcus aureus
Staphylococcus aureus , of S. aureus , is een soort staphylococcus die normaal op de huid en slijmvliezen van mensen voorkomt, vooral in hun mond en neus, en die geen ziekte veroorzaakt. Wanneer het immuunsysteem echter verzwakt is, kan S. aureus het lichaam binnendringen en milde infecties veroorzaken, zoals folliculitis of ernstige, zoals sepsis, waardoor het leven van een persoon in gevaar kan komen. Ontdek welke ziekten worden veroorzaakt door S. aureus .
Deze bacterie kan ook gemakkelijk worden gevonden in een ziekenhuisomgeving en kan ernstige infecties veroorzaken die moeilijk te behandelen zijn vanwege de verworven weerstand van het micro-organisme tegen verschillende antibiotica.
Staphylococcus aureus kan het lichaam binnendringen door verwondingen of naalden, vooral in het ziekenhuis van mensen die injecteerbare medicijnen gebruiken of die bijvoorbeeld regelmatig penicilline-injecties moeten nemen, maar het kan ook van persoon op persoon worden overgedragen via de direct contact of door luchtdruppels aanwezig van hoesten en niezen.
De identificatie van Staphylococcus aureus- infectie gebeurt door microbiologische tests die op elk materiaal kunnen worden uitgevoerd, dat wil zeggen secretie van wond, urine, speeksel of bloed. Bovendien kan de identificatie van S. aureus worden gedaan via coagulase, omdat het de enige soort Staphylococcus is die dit enzym heeft en daarom positieve coagulase wordt genoemd.
Belangrijkste symptomen: De symptomen van S. aureus- infectie variëren afhankelijk van het type infectie, de vorm van de infectie en de toestand van de persoon. Er kan dus pijn, roodheid en zwelling in de huid zijn, wanneer de bacteriën zich op de huid verspreiden, of hoge koorts, spierpijn, hoofdpijn en algemene malaise, wat meestal een indicatie is dat de bacteriën in het bloed aanwezig zijn.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd: De behandeling van Staphylococcus aureus- infectie varieert afhankelijk van uw gevoeligheidsprofiel voor antimicrobiële stoffen, die kan variëren afhankelijk van de persoon en het ziekenhuis waar u zich bevindt, als dit het geval is. Bovendien houdt de arts rekening met de gezondheidstoestand van de patiënt en de symptomen die de patiënt presenteert, naast andere mogelijke infecties. Gewoonlijk beveelt de arts aan om methicilline, Vancomycine of oxacilline te gebruiken gedurende 7 tot 10 dagen.
2. Staphylococcus epidermidis
Staphylococcus epidermidis of S. epidermidis , zoals S. aureus , is normaal aanwezig op de huid en veroorzaakt geen enkele vorm van infectie. S. epidermidis kan echter als opportunistisch worden beschouwd, omdat het in staat is ziekte te veroorzaken wanneer het immuunsysteem verzwakt of onderontwikkeld is, zoals bijvoorbeeld bij pasgeborenen.
S. epidermidis is een van de belangrijkste micro-organismen die bij ziekenhuispatiënten wordt geïsoleerd, omdat het van nature in de huid aanwezig is en de isolatie ervan vaak wordt beschouwd als besmetting van het monster. S. epidermidis is echter in verband gebracht met een groot aantal infecties in de ziekenhuisomgeving vanwege het vermogen om intravasculaire apparaten, grote wonden, prothesen en hartkleppen te koloniseren, en kan bijvoorbeeld worden geassocieerd met sepsis en endocarditis.
Het vermogen om medische apparatuur te koloniseren, maakt dit micro-organisme resistent tegen verschillende antibiotica, wat de behandeling van de infectie ingewikkelder kan maken en het leven van de persoon in gevaar kan brengen.
Bevestiging van S. epidermidis- infectie vindt plaats wanneer twee of meer bloedkweken positief zijn voor dit micro-organisme. Bovendien is het mogelijk om S. aureus te onderscheiden van S. epidermidis door de coagulase-test, waarbij Staphylococcus epidermidis niet het enzym heeft, negatieve coagulase genoemd. Begrijp hoe Staphylococcus epidermidis wordt geïdentificeerd .
Belangrijkste symptomen: Symptomen van Staphylococcus epidermidis- infectie verschijnen meestal alleen wanneer de bacterie in de bloedbaan is, met hoge koorts, hoofdpijn, malaise, kortademigheid of ademhalingsproblemen en lage bloeddruk, bijvoorbeeld.. Hier leest u hoe u symptomen van bloedinfectie kunt identificeren.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd: de behandeling van infectie door S. epidermidis varieert afhankelijk van het type infectie en de kenmerken van het geïsoleerde micro-organisme. In het geval dat de infectie verband houdt met bijvoorbeeld de kolonisatie van medische hulpmiddelen, wordt de vervanging van de hulpmiddelen aangegeven, waardoor de bacteriën worden geëlimineerd.
Als de infectie is bevestigd, kan de arts ook het gebruik van antibiotica, zoals Vancomycin en Rifampicin, aangeven.
3. Staphylococcus saprophyticus
Staphylococcus saprophyticus of S. saprophyticus , evenals S. epidermidis , wordt beschouwd als een coagulase-negatieve staphylococcus, waarvoor verdere tests nodig zijn om deze twee soorten te differentiëren, zoals de novobiocinetest, een antibioticum dat S. saprophyticus is normaal resistent en S. epidermidis is gevoelig.
Deze bacterie kan van nature op de huid en het genitale gebied worden gevonden en veroorzaakt geen symptomen. Wanneer er echter een onbalans is in de microbiota in de genitale regio, kan S. saprophyticus urineweginfectie veroorzaken, vooral bij vrouwen, omdat deze bacterie zich kan hechten aan de cellen van de urinewegen van vrouwen in de reproductieve leeftijd.
Belangrijkste symptomen: De symptomen van S. saprophyticus- infectie zijn dezelfde als die van een urineweginfectie, met bijvoorbeeld pijn en moeite met plassen, troebele urine, het gevoel de blaas niet te kunnen legen en aanhoudende lage koorts. Leer hoe u de symptomen van urineweginfectie kunt herkennen.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd: de behandeling van infectie door S. saprophyticus wordt gedaan met behulp van antibiotica, zoals Trimethoprim. Behandeling met antibiotica moet echter alleen door de arts worden aangegeven in aanwezigheid van symptomen, anders kan het de opkomst van resistente bacteriën bevorderen.
