Ademhalingsfalen: wat het is, oorzaken, symptomen en diagnose

Ademhalingsinsufficiëntie is een syndroom waarbij de longen moeite hebben om normale gasuitwisselingen te maken, het bloed niet goed te oxygeneren of niet in staat zijn overtollige koolstofdioxide te elimineren, of beide.

Wanneer dit gebeurt, kan de persoon symptomen ontwikkelen zoals ernstige kortademigheid, blauwachtige kleur in de vingers en overmatige vermoeidheid.

Er zijn twee hoofdsoorten ademhalingsfalen:

• Acuut ademhalingsfalen: verschijnt plotseling als gevolg van luchtwegobstructie, verkeersongevallen, drugsmisbruik of beroerte, bijvoorbeeld; Chronisch ademhalingsfalen: het ontstaat in de loop van de tijd als gevolg van andere chronische ziekten, zoals COPD, waardoor dagelijkse activiteiten, zoals traplopen, worden voorkomen zonder kortademig te worden.

Ademhalingsinsufficiëntie is te genezen wanneer de behandeling onmiddellijk in het ziekenhuis wordt gestart en daarom is het belangrijk om naar de eerste hulp te gaan als er tekenen van kortademigheid optreden. Bovendien kan bij chronische patiënten ademhalingsinsufficiëntie worden voorkomen door de onderliggende ziekte te behandelen.

Belangrijkste symptomen

De symptomen van ademhalingsinsufficiëntie kunnen variëren afhankelijk van hun oorzaak, evenals de niveaus van zuurstof en kooldioxide in het lichaam. De meest voorkomende zijn echter:

• Gevoel van kortademigheid; Blauwachtige huid, lippen en nagels; Snelle ademhaling; Geestelijke verwarring; Overmatige vermoeidheid en slaperigheid; Onregelmatige hartslag.

Deze symptomen kunnen langzaam verschijnen, in het geval van chronisch ademhalingsfalen, of verschijnen intens en van het ene moment op het andere, als het een acute situatie is.

In elk geval is het, wanneer veranderingen in de ademhaling worden vastgesteld, zeer belangrijk om naar de eerste hulp te gaan of een longarts te raadplegen om de diagnose te bevestigen en de meest geschikte behandeling te starten.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose ademhalingsinsufficiëntie wordt meestal gesteld door de huisarts of longarts, maar kan ook worden gesteld door de cardioloog wanneer deze ontstaat als gevolg van enige hartverandering.

In de meeste gevallen kan deze diagnose alleen worden gesteld door de symptomen, de medische geschiedenis van de persoon te beoordelen en hun vitale functies te controleren, maar bloedtesten, zoals bloedgassen, kunnen ook worden gebruikt om de hoeveelheden zuurstof en kooldioxide.

Wanneer er geen duidelijke oorzaak is voor het begin van de mislukking, kan de arts ook een röntgenfoto van de borst bestellen om te identificeren of er een longprobleem is dat de verandering kan veroorzaken.

Mogelijke oorzaken van ademhalingsfalen

Elke ziekte of aandoening die direct of indirect de long beïnvloedt, kan ademhalingsinsufficiëntie veroorzaken. Daarom zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken:

• Spierdystrofie of andere veranderingen die de zenuwen van de ademhalingsspieren beïnvloeden; drugsgebruik, vooral in het geval van overdosering; longziekten zoals COPD, astma, longontsteking of embolie; inhalatie van rook of andere irriterende middelen.

Bovendien kunnen sommige hartproblemen, zoals hartfalen, ook ademhalingsfalen als vervolg hebben, vooral als de behandeling niet goed wordt uitgevoerd.

Behandeling voor ademhalingsfalen

Behandeling voor acuut ademhalingsfalen moet zo snel mogelijk in het ziekenhuis worden uitgevoerd, dus het is belangrijk om onmiddellijk naar de eerste hulp te gaan of een ambulance te bellen, 192, wanneer er tekenen van ademhalingsproblemen verschijnen.

Om ademhalingsinsufficiëntie te behandelen, is het noodzakelijk om de patiënt te stabiliseren, zuurstof te bieden door masker en zijn vitale functies te controleren en, afhankelijk van de oorzaak van de symptomen, een meer specifieke behandeling te starten.

In gevallen van chronisch ademhalingsfalen moet de behandeling echter dagelijks worden uitgevoerd met geneesmiddelen om het onderliggende probleem te behandelen, bijvoorbeeld COPD, en om symptomen zoals een ernstige kortademigheid te voorkomen, die de leven van de patiënt.

Meer informatie over behandelingsopties voor ademhalingsfalen.