Hypochromie: wat het is en wat het kan veroorzaken

Hypochromie is een term die betekent dat rode bloedcellen minder hemoglobine hebben dan normaal, gezien onder een microscoop met een lichtere kleur. Op het bloedbeeld wordt hypochromie beoordeeld door de HCM-index, ook wel gemiddelde corpusculaire hemoglobine genoemd, die de gemiddelde hoeveelheid hemoglobine in de rode bloedcellen aangeeft, als normaal beschouwd de waarde van 26 tot 34 pg of volgens het laboratorium waar de test werd uitgevoerd.

Hoewel HCM indicatief is voor hypochromie, is het belangrijk dat rode bloedcellen microscopisch worden geëvalueerd, omdat het mogelijk is om te controleren op andere veranderingen en aan te geven of hypochromie normaal, discreet, matig of intens is. Het is gebruikelijk dat hypochromie gepaard gaat met microcytose, wanneer de rode bloedcellen kleiner zijn dan normaal. Meer informatie over microcytose.

Hoe hypochromie in het bloedbeeld te begrijpen

In het resultaat van de bloedtelling is het mogelijk dat is geschreven dat milde, matige of intense hypochromie werd waargenomen, en dat betekent dat na het lezen van 5 tot 10 velden van het bloeduitstrijkje, dat wil zeggen, na observatie onder de microscoop, 5 tot 10 verschillende regio's van het monster werden min of meer hypochrome rode bloedcellen geïdentificeerd in relatie tot normale rode bloedcellen. In het algemeen kunnen deze indicaties vertegenwoordigen:

• Normale hypochromie, wanneer 0 tot 5 hypochrome rode bloedcellen worden waargenomen bij microscoopobservatie; Discrete hypochromie, wanneer 6 tot 15 hypochrome rode bloedcellen worden waargenomen; Matige hypochromie, wanneer 16 tot 30 hypochromie wordt waargenomen; Intense hypochromie, wanneer meer dan 30 hypochrome rode bloedcellen worden gevisualiseerd.

Afhankelijk van de hoeveelheid hypochrome rode bloedcellen, kan de arts de mogelijkheid en de ernst van de ziekte controleren en is het ook belangrijk om de andere parameters van de bloedtelling te evalueren. Leer hoe u de bloedtelling moet interpreteren.

Oorzaken van hypochromie

Hypochromie is meestal indicatief voor bloedarmoede, maar de diagnose kan alleen worden vastgesteld na de evaluatie van de andere bloedtellingsindexen en het resultaat van andere onderzoeken die mogelijk door de arts zijn gevraagd. De belangrijkste oorzaken van hypochromie zijn:

1. Bloedarmoede door ijzertekort

Bloedarmoede door ijzertekort, ook wel bloedarmoede door ijzertekort genoemd, is een van de belangrijkste oorzaken van hypochromie, omdat ijzer essentieel is voor de vorming van hemoglobine. Daarom is er, wanneer er minder ijzer beschikbaar is, minder hoeveelheid hemoglobinevorming en minder concentratie van dit bestanddeel in rode bloedcellen, waardoor ze duidelijker worden.

Op het bloedbeeld is naast hypochromie ook microcytose te zien, omdat door de afname van de hoeveelheid zuurstof die door hemoglobine naar de andere weefsels en organen wordt getransporteerd, er een grotere hoeveelheid rode bloedcellen wordt geproduceerd in een poging om het gebrek aan zuurstof te leveren, vele malen deze erytrocyten kleiner dan normaal. Om dit type bloedarmoede te bevestigen, zijn andere tests vereist, zoals meting van serumijzer, transferrinferritine en transferrineverzadiging.

IJzergebrek kan optreden als gevolg van voedingsproblemen, waarbij de persoon een ijzerarm dieet volgt, als gevolg van een grote menstruatie, inflammatoire darmziekten of als gevolg van situaties die de ijzerabsorptie verstoren, zoals coeliakie en Helicobacter- infectie pylori .

Vanwege de afname van de hoeveelheid zuurstof die in het lichaam circuleert, is het gebruikelijk dat de persoon zich bijvoorbeeld moe, zwak en met overmatige slaap voelt. Leer de symptomen van bloedarmoede door ijzertekort herkennen.

Wat te doen: zodra de arts heeft geverifieerd dat het bloedarmoede door ijzertekort is, kunnen verdere tests worden aanbevolen om de oorzaak te achterhalen. Afhankelijk van de oorzaak kunnen veranderingen in eetgewoonten worden aangegeven, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan voedingsmiddelen die een grotere hoeveelheid ijzer bevatten, zoals bijvoorbeeld rood vlees en bonen, of het gebruik van ijzersupplementen, die volgens de aanbeveling moeten worden gebruikt. van de dokter.

2. Thalassemie

Thalassemie is een genetische hematologische ziekte die wordt gekenmerkt door mutaties die leiden tot veranderingen in het proces van hemoglobinesynthese, wat leidt tot het verschijnen van hypochrome rode bloedcellen, omdat er minder circulerend hemoglobine beschikbaar is. Als gevolg van de lagere hoeveelheid circulerende zuurstof begint het beenmerg bovendien meer rode bloedcellen te produceren in een poging de zuurstofopname te verhogen, wat ook resulteert in microcytose.

Volgens de hemoglobineketen die een verandering in de synthese had, kunnen thalassemie-symptomen min of meer ernstig zijn, maar in het algemeen hebben mensen met thalassemie overmatige vermoeidheid, zwakte, bleekheid en korte, piepende ademhaling, bijvoorbeeld.

Wat te doen: Thalassemie is een erfelijke ziekte die niet kan worden genezen, maar onder controle is en daarom is de behandeling gericht op het verlichten van symptomen en het voorkomen van ziekteprogressie, naast het bevorderen van de kwaliteit van leven en het gevoel van welzijn. Normaal gesproken wordt een verandering in eetgewoonten aanbevolen, en het is belangrijk dat de persoon wordt vergezeld door een voedingsdeskundige, naast bloedtransfusies. Begrijp hoe de behandeling met thalassemie zou moeten zijn.

3. Sideroblastaire bloedarmoede

Sideroblastaire bloedarmoede wordt gekenmerkt door het onjuiste gebruik van ijzer om hemoglobine te produceren, zelfs wanneer de hoeveelheden ijzer in het lichaam normaal zijn, wat resulteert in hypochromie. Vanwege het onjuiste gebruik van ijzer is er minder hemoglobine en bijgevolg circulerende zuurstof, wat leidt tot het verschijnen van typische symptomen van bloedarmoede, zoals vermoeidheid, zwakte, duizeligheid en bleekheid.

Naast de volledige analyse van de bloedtelling is het belangrijk om het bloed onder de microscoop te observeren om de aanwezigheid van sideroblastaire bloedarmoede te bevestigen, dit zijn vergelijkbare ringstructuren die in de rode bloedcellen kunnen optreden als gevolg van de ophoping van ijzer in erytroblasten, dit zijn jonge rode bloedcellen. Meer informatie over sideroblastaire bloedarmoede.

Wat te doen: De behandeling van sideroblastaire anemie wordt gedaan op basis van de ernst van de ziekte, en suppletie van vitamine B6 en foliumzuur kan door de arts worden aanbevolen en in de meest ernstige gevallen kan beenmergtransplantatie worden aanbevolen.