De tegengestelde uitdagende aandoening, ook bekend als TOD, komt meestal voor tijdens de kindertijd en wordt gekenmerkt door frequent gedrag van bijvoorbeeld woede, agressie, wraak, uitdaging, provocatie, ongehoorzaamheid of wrokgevoelens.
De behandeling bestaat meestal uit psychotherapiesessies en oudertraining zodat ze de ziekte beter aankunnen. Bovendien kan het gebruik van medicatie in sommige gevallen gerechtvaardigd zijn, wat door de psychiater moet worden voorgeschreven.
Welke symptomen
Het gedrag en de symptomen die zich kunnen manifesteren bij kinderen met een uitdagende tegengestelde aandoening zijn:
- Agressiviteit; Prikkelbaarheid; Ongehoorzaamheid jegens oudere mensen; Agitatie en verlies van kalmte; Daag de regels uit; Boos anderen; Geef anderen de schuld voor hun fouten; Word boos, word boos en word gemakkelijk overstuur, Wees wreed en wraakzuchtig.
Om gediagnosticeerd te worden met een uitdagende tegengestelde aandoening, kan het kind slechts enkele symptomen vertonen.
Mogelijke oorzaken
De DSM-5 classificeert de risicofactoren voor het ontwikkelen van uitdagende tegengestelde aandoeningen als temperamentvol, ecologisch, genetisch en fysiologisch.
Temperamentaire factoren zijn gerelateerd aan problemen met emotionele regulatie en helpen het optreden van de aandoening te voorspellen. Bovendien dragen omgevingsfactoren, zoals de omgeving waarin het kind wordt ingebracht, gerelateerd aan agressief, inconsistent of nalatig gedrag van de voogden van de kinderen, ook bij aan de ontwikkeling van de aandoening.
Hoe de diagnose wordt gesteld
Volgens DSM-5 kan TOD worden gediagnosticeerd bij kinderen die vaak meer dan vier symptomen in de volgende lijst vertonen, die ten minste zes maanden duren en met ten minste één persoon die geen broer of zus is:
- Verliest zijn kalmte; Is gevoelig of gemakkelijk lastig te vallen; Is boos en wrok; vraagt autoriteitsfiguren of, in het geval van kinderen en adolescenten, volwassenen; daagt uit of weigert regels of verzoeken om autoriteitsfiguur te gehoorzamen; opzettelijk anderen lastig vallen mensen; geef anderen de schuld voor hun fouten of slecht gedrag; is de afgelopen zes maanden minimaal twee keer gemeen of wraakzuchtig geweest.
Het is noodzakelijk om te weten dat uitdagende tegengestelde stoornis meer kan zijn dan op een uitdagende manier handelen of een driftbui gooien, wat gebruikelijk is bij kinderen, omdat tijdelijk oppositioneel gedrag onderdeel kan zijn van normale persoonlijkheidsontwikkeling. Het is dus belangrijk dat ouders, opvoeders en opvoeders in staat zijn om het normale oppositionele gedrag voor de ontwikkeling van het kind te onderscheiden, omdat het autonomie verwerft, van een raamwerk van gedragsstoornissen, waarin gedrag van buitensporige agressiviteit, wreedheid jegens mensen overheersen. en dieren, vernietiging van eigendom, leugens, driftbuien en voortdurende ongehoorzaamheid.
Wat is de behandeling?
De behandeling van uitdagende tegengestelde stoornissen kan zeer divers zijn en omvat het bevorderen van de training van ouders, met als doel effectiever met het kind om te gaan en gezinstherapie te ondergaan om het gezin te ondersteunen en ondersteunen.
Bovendien kan het kind psychotherapie nodig hebben en, als hij / zij ervoor kiest, kan de psychiater antipsychotica of neuroleptica voorschrijven, zoals risperidon, quetiapine of aripiprazol, stemmingsstabilisatoren, zoals lithiumcarbonaat, natriumdivalaat, carbamazepine of topiramaat, antidepressiva, zoals fluoxetine, sertraline, paroxetine, citalopram, escitalopram of venlafaxine en / of psychostimulantia voor de behandeling van ADHD, vanwege de frequente associatie met DOT, zoals methylfenidaat.
Meer informatie over ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).
