Tracheitis komt overeen met een ontsteking van de luchtpijp, een orgaan van de luchtwegen dat verantwoordelijk is voor het geleiden van lucht naar de bronchiën. Tracheitis is zeldzaam, maar het kan vooral bij kinderen voorkomen en is meestal te wijten aan een infectie door virussen of bacteriën, voornamelijk die van het geslacht Staphylococcus en Streptococcus .
Het belangrijkste teken van tracheitis is het geluid dat het kind maakt bij het inademen, het is belangrijk om naar de kinderarts te gaan zodra dit symptoom wordt waargenomen, zodat de behandeling kan worden gestart en complicaties worden vermeden. Behandeling wordt meestal gedaan met antibiotica volgens het geïdentificeerde micro-organisme.
Tracheitis symptomen
Aanvankelijk zijn de tekenen en symptomen van tracheitis vergelijkbaar met elke andere luchtweginfectie die zich in de loop van de tijd ontwikkelt, de belangrijkste zijn:
- Geluid bij het inademen, als een stridor; Ademhalingsmoeilijkheden; Vermoeidheid; Malaise; Hoge koorts; Droge en frequente hoest.
Het is belangrijk dat tracheitis snel wordt geïdentificeerd en behandeld, omdat er een risico bestaat op een plotselinge daling van de bloeddruk, ademhalingsinsufficiëntie, hartproblemen en sepsis, wat gebeurt wanneer de bacteriën de bloedbaan bereiken, wat een risico voor het leven van de persoon vormt.
De diagnose tracheitis moet worden gesteld door een kinderarts of huisarts op basis van de door de persoon gepresenteerde tekenen en symptomen. Daarnaast kunnen andere tests worden gevraagd, zoals laryngoscopie, microbiologische analyse van de tracheale secretie en radiografie van de nek, zodat de diagnose kan worden voltooid en de behandeling kan worden gestart. Röntgenfoto's van de nek worden vooral gevraagd om tracheitis te onderscheiden van croupe, wat ook een luchtweginfectie is, maar wordt veroorzaakt door virussen. Meer informatie over de croupe.
Hoe is de behandeling
Behandeling voor tracheitis wordt meestal gedaan met maatregelen ter ondersteuning van ademhalingsongemakken, zoals verstuivingen, neuskatheter met zuurstof en zelfs orotracheale intubatie in de ernstigste gevallen, fysiotherapie van de luchtwegen en het gebruik van antibiotica, waarbij het gebruik van Cefuroxime voornamelijk door de arts wordt aanbevolen. of Ceftriaxon of Vancomycine, afhankelijk van het gevonden micro-organisme en het gevoeligheidsprofiel, gedurende ongeveer 10 tot 14 dagen of volgens medisch advies.
