Polydactylie is een vervorming die optreedt wanneer een of meer extra vingers in de hand of voet worden geboren en kan worden veroorzaakt door erfelijke genetische modificaties, dat wil zeggen dat de genen die verantwoordelijk zijn voor deze wijziging kunnen worden overgedragen van ouders op kinderen.
Deze wijziging kan van verschillende typen zijn, zoals de syndromale polydactylie die voorkomt bij mensen met bepaalde genetische syndromen, en de geïsoleerde polydactylie dat is wanneer een genetische verandering optreedt die alleen verband houdt met het verschijnen van extra vingers. Geïsoleerd polydactylie kan worden geclassificeerd als pre-axiaal, centraal of post-axiaal.
Het kan al tijdens de zwangerschap worden ontdekt, door middel van echografie en genetische tests, dus tijdens de zwangerschap is het belangrijk om prenatale zorg uit te voeren en contact op te nemen met een verloskundige, en de behandeling is afhankelijk van de locatie van de polydactylie en in sommige gevallen is het aangewezen om operatie om de extra vinger te verwijderen.
Mogelijke oorzaken
Tijdens de ontwikkeling van de baby in de baarmoeder vindt de vorming van de handen plaats tot de zesde of zevende week van de zwangerschap en als tijdens deze fase veranderingen optreden, kan dit vormingsproces worden aangetast, wat leidt tot het verschijnen van meer vingers in de hand of voet, dat wil zeggen polydactylie.
Meestal treedt polydactylie op zonder enige duidelijke oorzaak, maar sommige defecten in de genen die van ouders op kinderen worden overgedragen of de aanwezigheid van genetische syndromen kunnen verband houden met het verschijnen van extra vingers.
In feite zijn de oorzaken die verband houden met het verschijnen van polydactylie niet volledig bekend, maar sommige onderzoeken geven aan dat kinderen van Afro-nakomelingen, diabetische moeders of die tijdens de zwangerschap thalidomide hebben gebruikt, meer risico lopen op extra vingers aan hun handen of voeten.
Soorten polydactylie
Er zijn twee soorten polydactylie, zoals geïsoleerd, die optreedt wanneer genetische modificatie alleen het aantal vingers op de handen of voeten verandert, en de syndromale polydactylie die voorkomt bij mensen met genetische syndromen, zoals het syndroom van Greig of het syndroom van Down, bijvoorbeeld. Meer informatie over het syndroom van Down en andere kenmerken.
Geïsoleerd polydactylie is ingedeeld in drie soorten:
- Pre-axiaal: gebeurt wanneer een of meer vingers worden geboren aan de zijkant van de duim van de voet of hand; Centraal: bestaat uit de groei van extra vingers in het midden van de hand of voet, maar het is een zeer zeldzaam type; Post-axiaal: het is het meest voorkomende type, treedt op wanneer de extra vinger wordt geboren naast de pink, hand of voet.
Bovendien treedt in centrale polydactylie een ander type genetische verandering, zoals syndactylie, vaak op wanneer extra vingers aan elkaar worden gelijmd.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose polydactylie kan tijdens de zwangerschap worden gesteld door middel van echografie in het eerste trimester van de zwangerschap, dus het is belangrijk om een verloskundige bij te houden en prenatale zorg te verlenen.
In sommige gevallen, wanneer een arts een syndroom bij de baby vermoedt, kunnen genetische tests en het verzamelen van de gezondheidsgeschiedenis van het gezin worden aanbevolen voor ouders.
Nadat de baby is geboren, zijn tests over het algemeen niet nodig om polydactyly te diagnosticeren, omdat het een zichtbare verandering is, maar de kinderarts of orthopedist kan een röntgenfoto aanvragen om te controleren of de extra vingers zijn verbonden met de andere normale vingers door de botten of zenuwen. Als een aanvullende vingerverwijderingsoperatie is geïndiceerd, kan de arts bovendien andere beeldvormings- en bloedtesten bestellen.
Behandeling opties
De behandeling van polydactylie wordt aangegeven door een orthopedist en hangt af van de locatie en de manier waarop de extra vinger is verbonden met de andere vingers, omdat deze zenuwen, pezen en botten kunnen delen die belangrijke structuren zijn voor de beweging van de handen en voeten.
Wanneer de extra vinger zich op de pink bevindt en alleen uit huid en vet bestaat, is de meest geschikte behandeling een operatie en wordt deze meestal uitgevoerd bij kinderen tot 2 jaar oud. Wanneer de extra vinger in de duim wordt geïmplanteerd, kan een operatie echter ook worden geïndiceerd, maar deze is meestal gecompliceerder, omdat deze veel zorg vereist om de gevoeligheid en positie van de vinger niet te beïnvloeden.
Soms kunnen volwassenen die de extra vinger niet als kind hebben verwijderd, ervoor kiezen om de operatie niet te ondergaan, omdat het hebben van nog een vinger geen gezondheidsproblemen veroorzaakt.
