Leeg nest syndroom: symptomen en behandeling

Het lege nest syndroom wordt gekenmerkt door overmatig lijden geassocieerd met het verlies van de rol van de ouders, met het vertrek van de kinderen uit huis, wanneer ze naar het buitenland gaan studeren, wanneer ze trouwen of alleen wonen.

Dit syndroom lijkt verband te houden met cultuur, dat wil zeggen in culturen waar mensen, met name vrouwen, zich uitsluitend toeleggen op het opvoeden van kinderen, veroorzaakt het verlaten van huis meer lijden en eenzaamheid, in relatie tot culturen waar vrouwen werken en andere activiteiten in hun leven hebben.

Over het algemeen worden mensen in de periode dat hun kinderen het huis verlaten, geconfronteerd met andere veranderingen in hun levenscyclus, zoals pensionering of het begin van de menopauze bij vrouwen, die gevoelens van depressie en een laag zelfbeeld kunnen verergeren.

Wat zijn de tekenen en symptomen

Vaders en moeders die lijden aan het lege nest syndroom vertonen meestal symptomen van afhankelijkheid, lijden en verdriet, geassocieerd met depressieve omstandigheden, verlies van de rol van verzorger voor hun kinderen, vooral bij vrouwen die hun leven uitsluitend hebben gewijd aan het opvoeden van hun kinderen, heel moeilijk voor hen om ze te zien gaan. Leer hoe je verdriet kunt onderscheiden van depressie.

Sommige studies beweren dat moeders meer lijden dan vaders wanneer hun kinderen het huis verlaten, omdat ze zich meer aan hen wijden, omdat ze hun zelfrespect hebben verlaagd, omdat ze het gevoel hebben dat ze niet langer nuttig zijn.

Wat te doen

De fase waarin kinderen het huis verlaten, kan voor sommige mensen erg moeilijk zijn, maar er zijn enkele manieren om met de situatie om te gaan:

1. Accepteer het moment

Men moet de kinderen accepteren die het huis verlaten zonder deze fase te vergelijken met de fase waarin ze hun ouders verlieten. In plaats daarvan moeten ouders hun kind helpen in deze tijd van verandering, zodat hij in deze nieuwe fase kan slagen.

2. Contact houden

Hoewel de kinderen niet meer thuis wonen, wil dit nog niet zeggen dat ze de huizen van hun ouders niet blijven bezoeken. Ouders kunnen dicht bij hun kinderen blijven, zelfs als ze apart wonen, bezoeken, telefoneren of rondleidingen regelen.

3. Zoek hulp

Als ouders het moeilijk vinden om deze fase te overwinnen, moeten ze hulp en ondersteuning van familie en vrienden zoeken. Mensen met dit syndroom hebben mogelijk zelfs een behandeling nodig en moeten daarom naar een arts of een therapeut gaan.

4. Praktijkactiviteiten

Over het algemeen verliezen de ouders in de periode waarin de kinderen thuis wonen een beetje hun kwaliteit van leven, omdat ze het opgeven van sommige activiteiten die ze leuk vinden, hebben ze minder kwaliteitstijd als koppel en zelfs tijd voor zichzelf.

Met extra tijd en meer energie kunt u dus meer tijd aan uw partner besteden of zelfs een uitgestelde activiteit uitvoeren, zoals naar de sportschool gaan, leren schilderen of een muziekinstrument spelen, bijvoorbeeld.