Bilaterale longontsteking is een ernstige luchtweginfectie gekenmerkt door de betrokkenheid van beide longen door micro-organismen, wat leidt tot verminderde ademhalingscapaciteit en, vanwege het gebrek aan zuurstof in het bloed en bijgevolg in de hersenen, kunnen er veranderingen zijn in het bewustzijnsniveau van de persoon.
Dit type longontsteking komt vaker voor bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals baby's en ouderen. De oorzaken van bilaterale longontsteking zijn dezelfde als gewone longontsteking, maar de meest ernstige symptomen zijn meestal de behandeling die in een ziekenhuis wordt uitgevoerd, zodat de persoon kan worden gevolgd en zuurstof kan worden toegediend, naast het verminderen van het optreden van complicaties, zoals gegeneraliseerde infectie, ademhalingsstilstand of pleurale effusie. Begrijp wat pleurale effusie is en hoe het gebeurt.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van bilaterale longontsteking zijn voornamelijk gerelateerd aan de ademhalingscapaciteit van de persoon, die behoorlijk kan worden aangetast. De belangrijkste symptomen van bilaterale longontsteking zijn:
- Koorts hoger dan 38 ° C; Hoest met veel slijm; Grote ademhalingsproblemen; Verhoogde ademhalingssnelheid; Gemakkelijke en intense vermoeidheid.
Wanneer de persoon andere symptomen heeft die verband houden met het gebrek aan zuurstof, zoals lichtblauwe lippen of veranderde bewustzijnsniveaus, is het erg belangrijk om de longarts te informeren zodat de behandeling zo snel mogelijk kan worden uitgevoerd, vooral met het gebruik van zuurstofmaskers. Meer informatie over de symptomen van longontsteking.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De locatie van de behandeling voor bilaterale longontsteking is een van de belangrijkste beslissingen die de arts moet nemen, en wordt gedefinieerd door een systeem dat patiënten classificeert op basis van de beschreven symptomen en de resultaten van de onderzoeken. Patiënten die als laag risico worden geclassificeerd, worden meestal thuis behandeld met antibiotica, zoals bijvoorbeeld Levofloxacin of Clarithromycin, met het tijdstip van gebruik bepaald door de arts.
Bovendien is het belangrijk dat de persoon tijdens de behandeling in rust blijft, veel vloeistoffen drinkt, met drinkwater sprayt en openbare of zwaar vervuilde ruimtes vermijdt, en daarnaast waar nodig beschermende maskers draagt.
In het geval van patiënten die als ernstig zijn geclassificeerd, vooral wanneer de patiënt ouder is of een verminderde nierfunctie, bloeddruk en grote moeilijkheden heeft bij het uitvoeren van gasuitwisselingen, wordt de behandeling in een ziekenhuisomgeving uitgevoerd. De behandeling in het ziekenhuis duurt meestal tussen de 1 en 2 weken en kan variëren afhankelijk van de reactie van de patiënt op de therapie, en wordt meestal gedaan door het toedienen van zuurstof en antibiotica. Na ontslag moet de antibioticabehandeling ten minste 1 week worden voortgezet of volgens de aanbeveling van de longarts.
