Macroplaten, ook wel gigantische bloedplaatjes genoemd, komen overeen met bloedplaatjes met een grootte en volume groter dan de normaal van een bloedplaatjes, die ongeveer 3 mm zijn en gemiddeld een volume van 7, 0 fl hebben. Deze grotere bloedplaatjes zijn meestal indicatief voor veranderingen in het activerings- en productieproces van bloedplaatjes, die kunnen optreden als gevolg van hartproblemen, diabetes of hematologische aandoeningen, zoals leukemie en myeloproliferatieve syndromen.
De bloedplaatjesgrootte wordt bepaald door het bloeduitstrijkje onder de microscoop te observeren en het resultaat van de volledige bloedtelling, die de hoeveelheid en het volume bloedplaatjes moet bevatten.
Belangrijkste oorzaken van Macroplatelets
De aanwezigheid van circulerende macroplaten in het bloed is indicatief voor stimulatie van het activeringsproces van bloedplaatjes en kan worden veroorzaakt door verschillende situaties, waarvan de belangrijkste zijn:
- Hyperthyreoïdie; Myeloproliferatieve ziekten, zoals essentiële trombocythemie, myelofibrose en polycytemie vera; Idiopathische trombocytopenische purpura; Diabetes Mellitus; Acuut myocardinfarct; Leukemie; Myelodysplastisch syndroom; Bernard-Soulier syndroom.
Bloedplaatjes groter dan normaal hebben een hoger activiteitsniveau en reactief potentieel, naast het bevorderen van trombotische processen, omdat ze een groter gemak hebben van plaatjesaggregatie en trombusvorming, wat behoorlijk ernstig kan zijn. Het is dus belangrijk dat er tests worden uitgevoerd om de hoeveelheid circulerende bloedplaatjes en hun kenmerken te kennen. Als er veranderingen worden gevonden, is het belangrijk om de oorzaak van de macroplaten te identificeren, zodat de meest geschikte behandeling kan worden gestart.
Hoe identificatie wordt gedaan
De identificatie van macroplaten gebeurt door middel van een bloedtest, meer bepaald het volledige bloedbeeld, waarin alle bloedbestanddelen, inclusief bloedplaatjes, worden geëvalueerd. Bloedplaatjesevaluatie gebeurt zowel kwantitatief als kwalitatief. Dat wil zeggen dat de hoeveelheid circulerende bloedplaatjes wordt gecontroleerd, waarvan de normale waarde tussen 150000 en 450000 bloedplaatjes / µL is, die kan variëren tussen laboratoria, en de kenmerken van de bloedplaatjes.
Deze kenmerken worden zowel microscopisch waargenomen als via het gemiddelde bloedplaatjesvolume of MPV, een laboratoriumparameter die het volume van de bloedplaatjes aangeeft en dus is het mogelijk om te weten of ze groter zijn dan normaal en het niveau van bloedplaatjesactiviteit. Normaal gesproken geldt dat hoe hoger de MPV, hoe hoger de bloedplaatjes en hoe lager de totale hoeveelheid bloedplaatjes die in het bloed circuleren, dit komt omdat bloedplaatjes snel worden geproduceerd en vernietigd. Ondanks dat het een belangrijke parameter is voor het verifiëren van bloedplaatjesveranderingen, zijn de MPV-waarden moeilijk te standaardiseren en kunnen door andere factoren worden beïnvloed.
Meer informatie over bloedplaatjes.
