Tarsaltunnelsyndroom komt overeen met compressie van de zenuw die door de enkel en voetzool gaat, wat resulteert in pijn, een branderig gevoel en tintelingen in de enkel en voeten die verergeren tijdens het lopen, maar die in rust verbeteren.
Dit syndroom treedt meestal op als gevolg van een situatie die compressie van de structuren in de tarsaltunnel veroorzaakt, zoals fracturen of verstuikingen of als gevolg van ziekten zoals diabetes, reumatoïde artritis en jicht, bijvoorbeeld.
Als symptomen van het tarsaltunnelsyndroom worden waargenomen, is het belangrijk om naar de orthopedist te gaan om tests te laten uitvoeren om de diagnose van dit syndroom mogelijk te maken en dus kan de behandeling, die meestal fysiotherapie omvat, worden geïndiceerd.
Belangrijkste symptomen
Het belangrijkste symptoom van het tarsale tunnelsyndroom is pijn in de enkel die kan uitstralen naar de voetzolen en, in sommige gevallen, zelfs tenen, naast tintelingen, gevoelloosheid, zwelling en moeite met lopen. De symptomen verergeren tijdens het lopen, rennen of bij het dragen van bepaalde schoenen, maar verlichting van symptomen treedt op wanneer u in rust bent.
In meer ernstige gevallen, namelijk wanneer zenuwcompressie niet wordt geïdentificeerd en behandeld, is het mogelijk dat de pijn zelfs tijdens rust aanhoudt.
Oorzaken van Tarsal Tunnel Syndrome
Tarsaltunnelsyndroom komt voor als gevolg van situaties die leiden tot compressie van de tibiale zenuw, de belangrijkste oorzaken zijn:
- Enkelbreuken en verstuikingen; Ziekten die ontsteking en zwelling in de gewrichten kunnen veroorzaken, zoals reumatoïde artritis, diabetes en jicht, bijvoorbeeld; als gevolg van hart- of nierfalen; Gebruik van ongeschikte schoenen; Slechte voethouding, dat wil zeggen wanneer de enkels zijn naar binnen toe erg geneigd; aanwezigheid van cysten of spataderen op de site, omdat dit leidt tot compressie van lokale structuren.
Als er symptomen van het tarsaltunnelsyndroom worden opgemerkt, wordt het aanbevolen om naar de orthopedist te gaan om tests te laten uitvoeren om de diagnose te voltooien en zo kan de behandeling worden gestart. De diagnose wordt meestal gesteld door de voeten te analyseren en een zenuwgeleidingsproef uit te voeren, waarbij de arts controleert of de zenuwinformatie correct wordt overgedragen door de zogenaamd samengedrukte zenuw. Het onderzoek van zenuwgeleiding maakt het dus niet alleen mogelijk om de diagnose te concluderen, maar ook om de omvang van de laesie aan te geven.
Hoe is de behandeling
De behandeling is bedoeld om de zenuw te decomprimeren en zo de symptomen te verlichten. Zo kan de orthopedist aanbevelen om de site te immobiliseren om de druk op de site te verlagen en het gebruik van ontstekingsremmende medicijnen om de symptomen te verlichten en het herstelproces te versnellen.
Bovendien wordt het aanbevolen om de frequentie en intensiteit van fysieke activiteiten te verminderen, totdat de symptomen verbeteren, en om geschikte schoenen te dragen zodat de druk in het gebied niet toeneemt en bijgevolg het syndroom verslechtert.
In sommige gevallen kan de orthopedist fysiotherapiesessies aanbevelen, wat kan worden gedaan met rekoefeningen of echografiebehandelingen, om het gebied te decomprimeren en de symptomen te verbeteren. In de ernstigste gevallen, waarbij behandeling met medicijnen en fysiotherapie niet voldoende is, kan een operatie nodig zijn om het gebied te decomprimeren.
