De coomb-test is een soort bloedtest die de aanwezigheid van specifieke antilichamen beoordeelt die rode bloedcellen aanvallen, waardoor ze worden vernietigd en mogelijk leidt tot het verschijnen van een type bloedarmoede dat bekend staat als hemolytisch.
Er zijn twee hoofdtypen van dit examen, waaronder:
- Directe Coombs-test: evalueert direct rode bloedcellen, controleert op antilichamen die aan de rode bloedcel zijn gehecht en of deze antilichamen zijn afgeleid van het eigen immuunsysteem van de persoon of zijn ontvangen door transfusie. Deze test wordt meestal uitgevoerd om auto-immuun hemolytische anemieën te detecteren - Zie welke symptomen hemolytische anemie kunnen aangeven; Indirecte Coombs-test: evalueert het bloedplasma, identificeert de daar aanwezige antilichamen en wordt meestal gevraagd in situaties van transfusie, om ervoor te zorgen dat het te doneren bloed compatibel is met de ontvanger.
Naast bloedarmoede kan deze test ook helpen bij het identificeren van andere ziekten die bloedcellen beïnvloeden, zoals leukemie, lupus, mononucleosis en foetale erythroblastosis, ook bekend als hemolytische ziekte van de pasgeborene, evenals het identificeren van het risico op transfusiereacties. Meer informatie over foetale erytroblastose.
Hoe het examen is gedaan
De Coombs-test wordt uitgevoerd op basis van een bloedmonster, dat moet worden verzameld in een klinisch analyselaboratorium. Het verzamelde bloed wordt naar het laboratorium gestuurd, waar directe of indirecte Coombs-tests worden uitgevoerd, afhankelijk van het doel.
In de directe Coombs-test wordt het Coombs-reagens aan het bloed van de patiënt toegevoegd, waardoor antilichamen kunnen worden gevisualiseerd die mogelijk aan de rode bloedcellen zijn gekoppeld. In de indirecte Coombs-test wordt het bloed verzameld en gecentrifugeerd, waardoor de rode cellen worden gescheiden van het plasma, dat de antilichamen bevat. 'Voorgelabelde' rode cellen met antilichamen worden aan het plasma toegevoegd om te controleren of er auto-antilichamen aanwezig zijn in het plasma en bijgevolg in het bloed van de patiënt.
Voor het uitvoeren van de Coombs-test is geen voorbereiding nodig, maar sommige medicijnen kunnen het resultaat beïnvloeden, dus het is belangrijk om de arts te informeren over het gebruik ervan, zodat er advies kan worden gegeven over de suspensie ervan.
Wat het resultaat betekent
Het resultaat van de Coombs-test is negatief wanneer er geen antilichaam is dat de vernietiging van de rode bollen veroorzaakt en daarom wordt het als een normaal resultaat beschouwd.
Wanneer het resultaat echter positief is, betekent dit dat er een antilichaam in het bloed is en daarom, als het resultaat positief is in de directe Coombs-test, betekent dit dat de persoon een ziekte kan hebben zoals:
- Auto-immuun hemolytische anemie; Mycoplasma-infectie; Syfilis; Leukemie; Lupus erythematosus; Mononucleosis.
In het geval van een indirecte Coombs-test betekent het positieve resultaat dat de persoon een antilichaam heeft dat stolsels kan veroorzaken bij het ontvangen van een ander soort bloed en dat daarom voorzichtigheid is geboden bij het maken van een bloedtransfusie. Kijk wat de risico's van bloedtransfusie zijn.
In elk geval is het altijd belangrijk dat het resultaat wordt geëvalueerd door de arts die erom heeft gevraagd, omdat enige achtergrond van de persoon het resultaat kan wijzigen.
