Albuminurie komt overeen met de aanwezigheid van albumine in de urine, voornamelijk indicatief voor nierproblemen.
Albumine is een eiwit dat verantwoordelijk is voor verschillende functies in het lichaam, zoals het handhaven van de osmotische druk, het beheersen van de pH en het transporteren van hormonen, vetzuren, bilirubine en medicijnen. Onder normale omstandigheden voorkomen de nieren de eliminatie van eiwitten in de urine, maar wanneer de nierfunctie wordt aangetast, gaan vooral eiwitten, vooral albumine, van het bloed naar de urine. Albuminurie kan dus worden ingedeeld volgens de omvang van de nierbeschadiging in:
- Microalbuminurie, waarbij kleine hoeveelheden albumine in de urine worden aangetroffen, wat kan betekenen dat de nierbeschadiging nog initieel is of een situationele albuminurie, bijvoorbeeld na intensieve lichamelijke inspanning en bij urineweginfecties; Macroalbuminurie, waarin grote concentraties albumine worden gezien, wat wijst op een meer uitgebreid nierprobleem.
Wanneer concentraties van albumine in de urine worden gedetecteerd, vraagt de arts meestal na ongeveer 1 maand een herhalingstest om de diagnose te bevestigen. De meting van albumine in de urine gebeurt meestal via een 24-uurs urinetest, waarbij alle urine die de persoon in één dag produceert, in een geschikte container wordt verzameld en voor analyse naar het laboratorium wordt gestuurd. Leer alles over de 24-uurs urineonderzoek.
Albuminurie kan ook worden geïdentificeerd door middel van een normale urinetest, de EAS, maar deze test geeft niet de hoeveelheid albumine in de urine aan, het bevestigt alleen de aanwezigheid of afwezigheid van eiwitten, die wordt gevraagd om de urine gedurende 24 uur uit te voeren. Kijk waar de urinetest voor is en hoe dit te doen.
De aanwezigheid van albumine in de urine wordt als normaal beschouwd wanneer een concentratie van minder dan 30 mg binnen 24 uur wordt geverifieerd.
Oorzaken van albuminurie
Albuminurie gebeurt meestal vanwege nierproblemen, zoals glomerulonefritis of nefritis, maar het kan ook gebeuren door:
- Hartproblemen; Hypertensie; Diabetes; Reuma; Overgewicht; Ouderdom; Familiegeschiedenis van nierziekte.
Albumine kan ook aanwezig zijn in urine na intensieve lichamelijke inspanning, bij urineweginfecties, koorts, uitdroging en stress, en wordt situationele albuminurie genoemd. Albuminurie is meestal asymptomatisch, maar de aanwezigheid van schuim in de urine kan een indicatie zijn voor de aanwezigheid van eiwitten. Kijk wat de oorzaken zijn van schuim in de urine.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Behandeling voor albuminurie is afhankelijk van de oorzaak en gebeurt volgens de richtlijnen van de nefroloog of uroloog. Over het algemeen reageren patiënten met microalbuminurie bevredigend op de voorgeschreven medicijnen voor de onderliggende ziekte. In meer ernstige gevallen kan eiwitvervanging echter noodzakelijk zijn. Tijdens de behandeling van albuminurie is het belangrijk om de bloeddruk constant onder controle te houden, omdat de verhoogde druk de nieren verder kan beschadigen.
