Diagnose van mitralisstenose, behandeling en gevolgen

Mitrale stenose komt overeen met de verdikking en verkalking van de mitralisklep, wat resulteert in de vernauwing van de opening waardoor bloed kan passeren van het atrium naar de ventrikel. De mitralisklep, ook bekend als de bicuspidalisklep, is een hartstructuur die het linker atrium scheidt van de linkerventrikel.

Afhankelijk van de mate van verdikking en bijgevolg de grootte van de opening voor de doorgang van bloed, kan mitralisstenose worden ingedeeld in:

• Milde mitralisstenose, waarvan de opening voor de doorgang van bloed van het atrium naar de ventrikel tussen 1, 5 en 4 cm is; Matige mitralisstenose, met een opening tussen 1 en 1, 5 cm; Ernstige mitralisstenose, waarvan de opening minder dan 1 cm is.

Symptomen beginnen meestal te verschijnen wanneer de stenose matig of ernstig is, omdat de bloedstroom moeilijk begint te worden, resulterend in kortademigheid, gemakkelijke vermoeidheid en pijn op de borst, bijvoorbeeld, waarbij een bezoek aan de cardioloog nodig is voor bevestiging diagnose en behandeling begonnen.

Symptomen van mitralisstenose

Mitrale stenose vertoont meestal geen symptomen, maar er kunnen zich enkele ontwikkelen na lichamelijke inspanning, zoals:

• Gemakkelijke vermoeidheid; Gevoel van kortademigheid, vooral 's nachts, moeten slapen, zitten of liggen; Duizeligheid bij het opstaan; Pijn op de borst; Bloeddruk kan normaal of verlaagd zijn; Roze gezicht.

Bovendien kan de persoon zijn eigen beats en bloederige hoest voelen als de ader of haarvaten in de long scheuren. Ken de belangrijkste oorzaken van bloederige hoest.

Belangrijkste oorzaken

De belangrijkste oorzaak van mitralisstenose is reumatische koorts, een ziekte die voornamelijk wordt veroorzaakt door de bacterie Streptococcus pneumoniae, die naast het veroorzaken van ontsteking in de keel, het immuunsysteem ook auto-antilichamen laat produceren, wat leidt tot ontsteking van de gewrichten en, mogelijk veranderingen in de hartstructuur. Kijk hoe u reumatische koorts kunt identificeren en behandelen.

Minder vaak is mitralisstenose aangeboren, dat wil zeggen, het wordt met de baby geboren en kan worden geïdentificeerd in tests die kort na de geboorte worden uitgevoerd. Andere oorzaken van mitralisstenose die zeldzamer zijn dan aangeboren stenose zijn: systemische lupus erythematosus, reumatoïde artritis, de ziekte van Fabry, de ziekte van Whipple, amyloïdose en harttumor.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose wordt gesteld door de cardioloog door de analyse van de symptomen die door de patiënt worden beschreven, naast het uitvoeren van sommige tests, zoals radiografie van de borst, elektrocardiogram en echocardiogram. Kijk waar het voor is en hoe het echocardiogram is gemaakt.

Bovendien kan de arts in het geval van congenitale mitralisstenose de diagnose stellen van auscultatie van het hart, waarbij een kenmerkend hartgeruis van de ziekte kan worden gehoord. Zie hoe u hartgeruis kunt identificeren.

Hoe te behandelen

De behandeling voor mitralisstenose wordt gedaan volgens de aanbeveling van de cardioloog, waarbij geïndividualiseerde doses medicatie worden aangegeven op basis van de behoefte van de patiënt. De behandeling wordt meestal gedaan met het gebruik van bètablokkers, calciumantagonisten, diuretica en anticoagulantia, waardoor het hart goed kan functioneren, de symptomen worden verlicht en complicaties worden voorkomen.

In de ernstigste gevallen van mitralisstenose kunnen cardiologen een operatie aanbevelen om de mitralisklep te repareren of te vervangen. Meer informatie over de post-operatieve en herstel van hartchirurgie.

Mogelijke complicaties

Omdat er bij mitralisstenose problemen zijn bij de doorgang van bloed van het atrium naar de ventrikel, blijft de linkerkamer gespaard en blijft deze op zijn normale grootte. Omdat er echter een grote ophoping van bloed in het linkeratrium is, heeft deze holte de neiging om in omvang te toenemen, wat het verschijnen van hartritmestoornissen zoals bijvoorbeeld atriumfibrilleren kan vergemakkelijken. In deze gevallen moet de patiënt mogelijk orale anticoagulantia gebruiken om het risico op een beroerte te verminderen.

Omdat het linker atrium bloed uit de long ontvangt, heeft de long bovendien moeite om het bloed dat het bereikt naar het hart te sturen als er zich bloed ophoopt in het linker atrium. De long verzamelt dus veel bloed en kan bijgevolg doorweekt raken, wat resulteert in acuut longoedeem. Meer informatie over acuut longoedeem.