- Belangrijkste symptomen
- Wie loopt het meeste risico
- Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
- Mogelijke complicaties
Maligne neuroleptisch syndroom is een ernstige reactie op het gebruik van neuroleptica, zoals haloperidol, olanzapine of chloorpromazine en anti-emetica, zoals bijvoorbeeld metoclopramide, domperidon of promethazine, wat kan leiden tot dopamine-blokkade. Hoewel zeldzaam, kan dit syndroom levensbedreigend zijn als de behandeling niet snel wordt gestart en daarom is het noodzakelijk om bewust te zijn van mogelijke symptomen die zich voordoen na het gebruik van dit soort medicatie.
Dus als tekenen zoals koorts boven 39 ° C, moeite met het bewegen van de ledematen of extreme agitatie, wordt het aanbevolen om na gebruik van dit type medicatie snel naar het ziekenhuis te gaan om het probleem te beoordelen, de diagnose te bevestigen en de meest geschikte behandeling te starten..
Belangrijkste symptomen
De meest voorkomende symptomen van maligne neurolepticasyndroom zijn:
- Hoge koorts, boven 39 ° C; Gevoel van kortademigheid; Spierstijfheid; Onregelmatige en snelle hartslag; Moeilijkheid om de armen en benen te bewegen; Geestelijke veranderingen zoals verwarring, agitatie of flauwvallen; Verhoogd zweten; Spierstijfheid, vergezeld van tremoren; Sluitspierincontinentie; plotselinge veranderingen in bloeddruk.
Deze symptomen kunnen voorkomen bij iedereen die wordt behandeld met neuroleptica, maar komt vaker voor tijdens de eerste twee weken van de behandeling.
In het ziekenhuis kan de arts, naast het beoordelen van de symptomen, ook enkele tests bestellen, zoals bloedtesten en / of tests voor nier- en leverfunctie, om de diagnose gemakkelijker te kunnen bereiken.
Wie loopt het meeste risico
Hoewel het niet mogelijk is om te voorspellen wie mogelijk aan het maligne neurolepticasyndroom lijdt, is het bekend dat mensen die normaal agitatie ervaren of die zeer hoge doses neuroleptica gebruiken, meer kans hebben om het syndroom te ontwikkelen.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling wordt meestal in het ziekenhuis uitgevoerd om de evolutie van de symptomen te beoordelen en medicatie rechtstreeks in de ader toe te dienen. De meest voorkomende vormen van behandeling zijn:
- Opschorting van het medicijn dat aanleiding gaf tot het syndroom; Gebruik van actieve kool: helpt de adsorptie van het medicijn te verminderen, als de inname recent heeft plaatsgevonden; Serum rechtstreeks in de ader: handhaaft voldoende hydratatie en reguleert het niveau van voedingsstoffen in het lichaam; Spierverslappende middelen, zoals Dantrolene: verlichten spierstijfheid veroorzaakt door opwinding van het zenuwstelsel; Antipyretische remedies, zoals paracetamol of dipyrone: verlagen de lichaamstemperatuur en bestrijden koorts.
Bovendien kan de arts ook andere technieken gebruiken, waaronder bijvoorbeeld elektroconvulsietherapie of plasmaferese.
Afhankelijk van het tijdstip van ontwikkeling van het syndroom, moeten bijvoorbeeld complicaties zoals nierfalen of een duidelijke vermindering van het zuurstofniveau in het lichaam worden behandeld. Kijk hoe nierfalen wordt behandeld.
Mogelijke complicaties
Wanneer het maligne neuroleptisch syndroom niet goed wordt behandeld of de behandeling niet op tijd wordt gestart, kunnen verschillende soorten complicaties optreden, zoals nierfalen, epileptische aanvallen, longontsteking, leverfalen of longembolie. In de meest ernstige gevallen kan ademhalings- en hartstilstand nog steeds optreden.
