Irlen-syndroom, ook wel Scotopic Sensitivity Syndrome genoemd, is een situatie die wordt gekenmerkt door een veranderd gezichtsvermogen, waarbij de letters lijken te bewegen, trillen of verdwijnen, naast problemen met het concentreren op woorden, oogpijn, gevoeligheid voor licht en moeite bij het identificeren van driedimensionale objecten.
Dit syndroom wordt als erfelijk beschouwd, dat wil zeggen dat het van ouders op hun kinderen overgaat en de diagnose en behandeling zijn gebaseerd op de gepresenteerde symptomen, psychologische beoordeling en resultaten van het oogonderzoek.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van het syndroom van Irlen treden meestal op wanneer de persoon wordt blootgesteld aan verschillende visuele of lichtgevende prikkels, bijvoorbeeld vaker bij kinderen die naar school gaan. Symptomen kunnen echter op elke leeftijd optreden als gevolg van blootstelling aan zonlicht, autokoplampen en fluorescentielampen, bijvoorbeeld, de belangrijkste zijn:
- Fotofobie; Intolerantie voor de witte achtergrond van een vel papier; Gevoel van wazig zien; Gevoel dat de letters bewegen, trillen, agglomereren of verdwijnen; Moeilijkheid om twee woorden te onderscheiden en zich te concentreren op een groep woorden. In deze gevallen kan de persoon zich op een groep woorden concentreren, maar wat er in de buurt is, is wazig; Moeilijkheden bij het identificeren van driedimensionale objecten; Pijn in de ogen; Overmatige vermoeidheid; Hoofdpijn.
Vanwege de moeilijkheid om driedimensionale objecten te identificeren, hebben mensen met het Irlen-syndroom moeite om eenvoudige dagelijkse activiteiten uit te voeren, zoals traplopen of bijvoorbeeld sporten. Bovendien kunnen kinderen en adolescenten met het syndroom slecht presteren op school, vanwege moeite met zien, gebrek aan concentratie en begrip.
Behandeling voor het Irlen-syndroom
De behandeling voor het syndroom van Irlen wordt vastgesteld na een reeks educatieve, psychologische en oftalmologische evaluaties, omdat de symptomen vaker op schoolleeftijd voorkomen en kunnen worden geïdentificeerd wanneer het kind leerproblemen en slechte prestaties op school begint te krijgen, en kan indicatief zijn, niet alleen voor het syndroom van Irlen, maar bijvoorbeeld ook voor andere problemen met het gezichtsvermogen, dyslexie of voedingstekorten.
Na evaluatie door de oogarts en bevestiging van de diagnose kan de arts de beste behandelingsvorm aangeven, die kan variëren afhankelijk van de symptomen. Omdat dit syndroom zich op verschillende manieren onder mensen kan manifesteren, kan de behandeling ook variëren, maar sommige artsen wijzen op het gebruik van gekleurde filters zodat de persoon geen visueel ongemak ervaart wanneer hij wordt blootgesteld aan helderheid en contrasten, waardoor de kwaliteit van het leven wordt verbeterd.
Ondanks dat dit de meest gebruikte behandeling is, stelt de Braziliaanse Vereniging voor Pediatrische Oogheelkunde dat dit type behandeling geen wetenschappelijk bewezen effectiviteit heeft en niet mag worden gebruikt. Het wordt daarom aanbevolen om de persoon met het syndroom van Irlen te laten vergezellen door professionals, heldere omgevingen te vermijden en activiteiten te ondernemen die het gezichtsvermogen en de concentratie stimuleren. Meer informatie over enkele activiteiten om de aandacht van uw kind te verbeteren.
