Behandeling voor erysipelas

De behandeling van erysipelas kan worden uitgevoerd met antibiotica in de vorm van pillen, siropen of injecties voorgeschreven door de arts, gedurende ongeveer 10 tot 14 dagen, naast zorg zoals rust en verhoging van het getroffen ledemaat om de regio te laten leeglopen.

Wanneer erysipelas niet ernstig is, kan de behandeling thuis worden uitgevoerd, maar er zijn situaties waarin ziekenhuisopname noodzakelijk is met antibiotica die rechtstreeks op de ader worden aangebracht, zoals in gevallen van zeer grote laesies of die van invloed zijn op gevoelige gebieden, zoals het gezicht, bijvoorbeeld.

Erysipelas is een huidinfectie die rode, ontstoken en pijnlijke laesies veroorzaakt die blaren en paarsachtige gebieden kunnen ontwikkelen, meestal veroorzaakt door een bacterie genaamd Streptcoccus pyogenes . Hoewel erysipelas vaker voorkomt bij mensen ouder dan 50 jaar en zwaarlijvig, kan het iedereen treffen, vooral wanneer er sprake is van een chronische zwelling of de aanwezigheid van huidwonden. Meer informatie over wat de oorzaak is en hoe erysipels kunnen worden geïdentificeerd.

Antibiotica voor Erysipelas

De behandeling voor erysipela's duurt ongeveer 10 tot 14 dagen en antibiotica die door de arts kunnen worden voorgeschreven, zijn onder meer:

• Penicillines; Amoxicilline; Cefazolin; Cephalexin; Ceftriaxon; Oxacilline.

Voor degenen die allergisch zijn voor penicilline, kan de arts andere opties aangeven, zoals erytromycine, claritromycine of clindamycine.

Het is heel belangrijk om de behandeling strikt te volgen om complicaties te voorkomen, zoals chronisch lymfoedeem of terugkerende erysipelas.

Zalf voor erysipelas

In het geval van bulleuze erysipels, waarbij een vochtige laesie wordt gevormd, met bubbels en een transparant gehalte, kan een actuele antimicrobiële behandeling, zoals 2% fusidinezuur of 1% argisch sulfadiazine, worden geassocieerd.

Wanneer het nodig is om in het ziekenhuis te blijven

Er zijn situaties die ernstiger kunnen worden en een risico vormen voor de gezondheid van de persoon, en in deze gevallen wordt aanbevolen dat de patiënt in het ziekenhuis blijft, met het gebruik van antibiotica in de ader en zorgvuldiger monitoring. De situaties die wijzen op ziekenhuisopname zijn:

• Ouderen; aanwezigheid van ernstige laesies, met blaren, gebieden met necrose, bloeding of verlies van gevoel; aanwezigheid van tekenen en symptomen die wijzen op de ernst van de ziekte, zoals bloeddrukdaling, mentale verwarring, agitatie of afname van de hoeveelheid urine; aanwezigheid andere ernstige ziekten, zoals hartfalen, gecompromitteerde immuniteit, gedecompenseerde diabetes, leverfalen of geavanceerde longziekten, bijvoorbeeld.

In deze gevallen zijn antibiotica geïndiceerd die in de ader kunnen worden aangebracht en, in sommige gevallen, met een grotere potentie, zoals bijvoorbeeld Cefazolin, Teicoplanina of Vancomicina, die door de arts worden aangegeven afhankelijk van de behoefte van elke patiënt.

Home behandeling opties

Tijdens de behandeling van erysipelas zijn sommige houdingen die kunnen helpen bij het herstel, het verblijf bij de aangedane ledemaat verhoogd, wat veneuze terugkeer vergemakkelijkt en zwelling vermindert.

Het wordt ook aanbevolen om tijdens het herstel in rust te blijven, goed gehydrateerd te blijven en de randen van de laesie schoon en droog te houden. Zelfgemaakte zalven of andere stoffen die niet door de arts zijn aangegeven, moeten in de regio worden vermeden, omdat deze de behandeling kunnen belemmeren en het letsel zelfs kunnen verergeren.

Hoe Erysipelas te voorkomen

Om erysipelas te voorkomen, is het noodzakelijk om aandoeningen die uw risico verhogen, te verminderen of te behandelen, zoals afvallen in geval van obesitas en het behandelen van ziekten die chronische zwelling van de ledematen veroorzaken, zoals hartfalen of veneuze insufficiëntie. Als er huidwonden verschijnen, houd ze dan schoon en droog om besmetting met bacteriën te voorkomen.

Voor mensen met erysipelas die herhaaldelijk verschijnen, kan de arts het gebruik van antibiotica aanbevelen om nieuwe infecties te voorkomen, bijvoorbeeld met penicilline of erytromycine.