Dysarthria is een spraakstoornis, meestal veroorzaakt door een neurologische aandoening, zoals een beroerte, hersenverlamming, de ziekte van Parkinson, myasthenia gravis of amyotrofische laterale sclerose bijvoorbeeld.
Een persoon met dysartrie is niet in staat woorden goed te articuleren en uit te spreken vanwege een verandering in het systeem dat verantwoordelijk is voor spraak, waarbij spieren van de mond, tong, strottenhoofd of stembanden betrokken zijn, wat problemen kan veroorzaken bij de communicatie en sociale isolatie.
Om dysartrie te behandelen, is het belangrijk om fysiotherapie-oefeningen uit te voeren en op te volgen met een logopedist, als een manier om taal te oefenen en de uitgestraalde geluiden te verbeteren, het is ook essentieel dat de arts identificeert en behandelt wat deze verandering heeft veroorzaakt.
Hoe te identificeren
Bij dysartrie is er een verandering in de productie van woorden, met moeilijkheden bij het bewegen van de tong of de spieren van het gezicht, wat tekenen en symptomen veroorzaakt zoals langzame, onduidelijke of onduidelijke spraak. In andere gevallen kan spraak snel of gemompel zijn, net zoals het erg zacht of gefluister kan zijn.
Bovendien kunnen dysartrie gepaard gaan met andere neurologische veranderingen, zoals dysfagie, wat moeilijk is bij het doorslikken van voedsel, dyslalie, wat een verandering is in de uitspraak van woorden, of zelfs afasie, wat een verandering in uitdrukking of begrip is van taal. Begrijp wat dyslalie is en hoe het te behandelen.
Soorten dysartrie
Er zijn verschillende soorten dysartrie en hun kenmerken kunnen variëren afhankelijk van de locatie en de grootte van de neurologische laesie of de ziekte die het probleem veroorzaakt. De belangrijkste soorten zijn:
- Slappe dysartrie: het is een dysarthrie die over het algemeen een hese stem produceert, met weinig kracht, neus en met de onnauwkeurige emissie van medeklinkers. Het gebeurt meestal bij ziekten die schade aan het onderste motorneuron veroorzaken, zoals bijvoorbeeld myasthenia gravis of bulbaire verlamming; Spastische dysartrie: het veroorzaakt meestal ook een neusstem, met onnauwkeurige medeklinkers, naast vervormde klinkers, die een gespannen en "gewurgde" stem genereren. Het kan gepaard gaan met spasticiteit en abnormale reflexen van de gezichtsspieren. Vaker bij verwondingen aan de bovenste motorzenuw, zoals bij een traumatisch hersenletsel; Ataxische dysarthrie: deze dysarthrie kan een harde stem veroorzaken, met variaties in accenttoning, met langzamere spraak en een tremor in de lippen en tong. Je kunt je de toespraak herinneren van iemand die dronken was. Het verschijnt meestal in situaties waar er verwondingen zijn gerelateerd aan het cerebellumgebied; Hypokinetische dysartrie: er is een hese, ademende en trillende stem, met onnauwkeurigheid in het gewricht, en er is ook een verandering in spraaksnelheid en lip- en tongtremor. Het kan voorkomen bij ziekten die veranderingen veroorzaken in het hersengebied dat basale ganglia wordt genoemd, vaker voorkomend bij de ziekte van Parkinson; Hyperkinetische dysartrie: er is een vervorming in de klinkerarticulatie, wat een harde stem veroorzaakt en met een onderbreking in de articulatie van woorden. Het kan gebeuren in gevallen van letsel aan het extrapiramidale zenuwstelsel, vaak in gevallen van chorea of dystonie, bijvoorbeeld. Gemengde dysarthrie : het vertoont veranderingen die kenmerkend zijn voor meer dan één type dysarthrie en kan in verschillende situaties voorkomen, zoals multiple sclerose, amyotrofische laterale sclerose of bijvoorbeeld traumatisch hersenletsel.
Om de oorzaak van dysartrie te identificeren, zal de neuroloog de symptomen, het lichamelijk onderzoek en besteltests evalueren, zoals computertomografie, magnetische resonantie, elektro-encefalogram, lumbale punctie en neuropsychologisch onderzoek, die de belangrijkste gerelateerde veranderingen detecteren of die deze verandering veroorzaken in spraak.
Hoe de behandeling wordt uitgevoerd
De behandeling hangt af van de oorzaak en de ernst van de dysartrie en de arts kan een operatie aanbevelen om anatomische veranderingen te corrigeren of een tumor te verwijderen, of het gebruik van medicijnen aangeven om symptomen te verlichten, bijvoorbeeld in het geval van de ziekte van Parkinson.
De belangrijkste vorm van behandeling wordt echter gedaan met revalidatietherapieën, met logopedietechnieken om de stememissie te verbeteren, de intensiteit te reguleren, de woorden beter te articuleren, de adem te oefenen of zelfs alternatieve vormen van communicatie te programmeren. Fysiotherapie-oefeningen zijn ook erg belangrijk om de mobiliteit van het kaakgewricht te verbeteren en de spieren van het gezicht te versterken.
