- 1. Algemene anesthesie
- Wat zijn de risico's
- 2. Lokale anesthesie
- Wat zijn de risico's
- 3. Regionale anesthesie
- Spinale anesthesie
- Epidurale anesthesie
- Perifeer zenuwblok
- Regionale intraveneuze anesthesie
- Wat zijn de risico's
- 4. Sedatie-anesthesie
- Wat zijn de risico's
Anesthesie is een strategie die wordt gebruikt om pijn of een gevoel tijdens een operatie of pijnlijke procedure te voorkomen door het toedienen van medicijnen via de ader of via inhalatie. Anesthesie wordt meestal uitgevoerd in meer invasieve procedures of die enig ongemak of pijn bij de patiënt kunnen veroorzaken, zoals bijvoorbeeld een hartoperatie, bevalling of tandheelkundige procedures.
Er zijn verschillende soorten anesthesie, die het zenuwstelsel op verschillende manieren beïnvloeden door zenuwimpulsen te blokkeren, waarvan de keuze afhangt van het type medische procedure en de gezondheidstoestand van de persoon. Het is belangrijk dat de arts op de hoogte wordt gebracht van elk type chronische ziekte of allergie, zodat het beste type anesthesie zonder enig risico wordt aangegeven. Kijk wat de zorg is voor de operatie.
1. Algemene anesthesie
Tijdens algemene anesthesie worden anesthetica toegediend die de persoon diep verdoven, zodat de uitgevoerde operatie, zoals een hart-, long- of buikoperatie, geen pijn of ongemak veroorzaakt.
De gebruikte medicijnen maken de persoon bewusteloos en veroorzaken ongevoeligheid voor pijn, bevorderen spierontspanning en veroorzaken geheugenverlies, zodat alles wat tijdens de operatie gebeurt, door de patiënt wordt vergeten.
Het verdovingsmiddel kan in de ader worden geïnjecteerd, heeft een onmiddellijk effect of kan worden ingeademd via een gasmasker en via de longen in de bloedbaan terechtkomen. De duur van het effect is variabel en wordt bepaald door de anesthesist, die beslist welke hoeveelheid toe te dienen verdovingsmiddel wordt toegediend. Meer informatie over algemene anesthesie.
De medicijnen die het meest worden gebruikt bij algemene anesthesie zijn: benzodiazepines, verdovende middelen, sedativa en hypnotica, spierverslappers en gehalogeneerde gassen.
Wat zijn de risico's
Hoewel anesthesie een zeer veilige procedure is, kan het een aantal bijbehorende risico's hebben, afhankelijk van enkele factoren, zoals het type operatie en de medische toestand van de persoon. De meest voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, braken, hoofdpijn en allergieën voor de anesthetica.
In ernstigere gevallen kunnen complicaties zoals kortademigheid, hartstilstand of zelfs neurologische gevolgen optreden bij mensen met een slechtere gezondheid als gevolg van bijvoorbeeld ondervoeding, hart-, long- of nierproblemen.
Hoewel het zeer zeldzaam is, kan anesthesie een gedeeltelijk effect hebben, zoals het terugtrekken van bewustzijn, maar de persoon toestaan om te bewegen of de persoon niet in staat zijn om te bewegen, maar de gebeurtenissen om hen heen voelen.
2. Lokale anesthesie
Lokale anesthesie omvat een zeer specifiek deel van het lichaam, heeft geen invloed op het bewustzijn en wordt meestal gebruikt bij kleine operaties zoals tandheelkundige ingrepen, oog-, neus- of keelchirurgie, of in combinatie met andere anesthesie, zoals regionale of sedatie-anesthesie.
Dit type anesthesie kan op twee manieren worden toegediend, door een anesthetische crème of spray op een klein deel van de huid of het slijmvlies aan te brengen, of door het anesthetische medicijn in het te verdoven weefsel te injecteren. Lidocaïne is het meest voorkomende plaatselijke verdovingsmiddel.
Wat zijn de risico's
Lokale anesthesie is bij correct gebruik veilig en heeft bijna geen bijwerkingen, maar in hoge doses kan het toxische effecten hebben, het hart en de ademhaling beïnvloeden of de hersenfunctie in gevaar brengen, omdat hoge doses de bloedbaan kunnen bereiken.
3. Regionale anesthesie
Regionale anesthesie wordt gebruikt wanneer het nodig is om slechts een deel van het lichaam te verdoven, zoals bijvoorbeeld een arm of been, en er zijn verschillende soorten regionale anesthesie:
Bij spinale anesthesie wordt de plaatselijke verdoving toegediend met een fijne naald, in de vloeistof die het ruggenmerg baadt, cerebrospinale vloeistof genoemd. Bij dit type anesthesie mengt het verdovingsmiddel zich met het ruggenmergvocht en maakt het contact met de zenuwen, wat leidt tot verlies van gevoel in de onderste ledematen en de onderbuik.
Deze procedure, ook bekend als epidurale anesthesie, blokkeert pijn en sensaties van slechts één lichaamsdeel, meestal vanaf de taille.
Bij dit type anesthesie wordt de plaatselijke verdoving toegediend via een katheter die in de epidurale ruimte rond het wervelkanaal wordt geplaatst, wat leidt tot verlies van gevoel in de onderste ledematen en buik. Lees meer over epidurale anesthesie en waar het voor is.
Bij dit type regionale anesthesie wordt de plaatselijke verdoving toegediend rond de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor de gevoeligheid en beweging van de ledemaat waar de operatie zal worden uitgevoerd, en een verscheidenheid aan zenuwblokkers kan worden toegediend.
De groepen zenuwen, de plexus of ganglion genoemd, die pijn veroorzaken aan een specifiek orgaan of lichaamsgebied, worden vervolgens geblokkeerd, wat leidt tot anesthesie van delen van het lichaam zoals het gezicht, neus, gehemelte, nek, schouder, arm, onder anderen.
Intraveneuze anesthesie is een procedure waarbij een katheter in een ader van een ledemaat wordt geplaatst, zodat de plaatselijke verdoving wordt toegediend, terwijl een tourniquet boven het gebied wordt geplaatst zodat de anesthesie op zijn plaats blijft. De gevoeligheid wordt hersteld wanneer de tourniquet wordt verwijderd.
Regionale anesthesie wordt meestal gebruikt tijdens eenvoudige chirurgische procedures, zoals tijdens een normale bevalling, in kleine operaties zoals gynaecologische of esthetische operaties of in orthopedie, bijvoorbeeld.
Ontdek hoe anesthesie weeën elimineert.
Wat zijn de risico's
Hoewel zeldzaam, kunnen bijwerkingen zoals overmatig zweten, infectie op de injectieplaats, systemische toxiciteit, hart- en longproblemen, koude rillingen, koorts, zenuwbeschadiging, perforatie van het membraan dat het ruggenmerg beschermt, het dura mater genoemd, optreden. paraplegie veroorzaken.
Perforatie van de dura mater kan ook post-spinale anesthesiehoofdpijn veroorzaken in de eerste 24 uur of tot 5 dagen later. In dergelijke gevallen voelt de persoon hoofdpijn tijdens het zitten of staan en dat verbetert een paar minuten na het teruggaan naar bed, wat kan worden geassocieerd met andere symptomen zoals misselijkheid, stijve nek en verminderd gehoor. In een groot deel van de gevallen verdwijnt deze hoofdpijn spontaan binnen een week, maar het kan ook nodig zijn om een specifieke behandeling te starten die door de anesthesist is aangegeven.
4. Sedatie-anesthesie
Sedatie-anesthesie wordt intraveneus toegediend en wordt meestal gebruikt in combinatie met regionale of lokale anesthesie om het comfort van de persoon te verhogen.
Sedatie kan mild zijn, waarbij de persoon ontspannen maar wakker is, vragen van de arts kan beantwoorden, gematigd waarin de persoon normaal tijdens de procedure slaapt, maar kan gemakkelijk worden gewekt bij het stellen van een vraag of diep waarin de persoon slaapt gedurende de procedure, niet meer herinneren wat er is gebeurd sinds de anesthesie werd toegediend. Of het nu mild, matig of diep is, dit type anesthesie gaat gepaard met zuurstofsuppletie.
Wat zijn de risico's
Hoewel ze zeldzaam zijn, kunnen allergische reacties, ademhalingsmoeilijkheden, veranderingen in hartslag, misselijkheid, braken, delirium, zweten en infectie op de injectieplaats optreden.
