Begrijp hoe de hoofdtransplantatie plaatsvond

Hoofdtransplantatie is bedoeld om mensen met degeneratieve ziekten toegang te geven tot een gezond lichaam, waardoor hun kwaliteit van leven verbetert.

Tot nu toe is de transplantatie van het menselijk hoofd nog niet uitgevoerd, maar er zijn al verschillende mensen die zich aanmelden voor de transplantatie. Sinds de jaren 1950 voeren artsen en wetenschappers echter hoofdtransplantaties uit op dieren, zoals honden en apen, maar de resultaten zijn niet erg bevredigend.

Het belangrijkste risico van hoofdtransplantatie is ruggenmergbetrokkenheid, omdat het voor de operatie noodzakelijk is om de verbinding tussen het koord en het hoofd te onderbreken. Om deze reden hebben wetenschappers stoffen en manieren bestudeerd om deze verbinding te reconstrueren en verlies van beweging bij transplantatiepatiënten te voorkomen.

Eerste hoofdtransplantaties

De eerste hoofdtransplantatie werd uitgevoerd op een puppy in de jaren 1950 door een Sovjet-arts. De arts creëerde een tweekoppige hond, dat wil zeggen, transplanteerde een hondenkop in een volledig gezonde. De tweekoppige hond overleefde een paar dagen na de operatie. Een paar jaar later besloot een Amerikaanse arts om het hoofd van een aap te transplanteren, maar het overleven van het dier na de operatie was erg kort, ongeveer anderhalve dag na de operatie stierf de aap.

In 2015 zei een Italiaanse arts dat het mogelijk was om een ​​hoofdtransplantatie bij mensen uit te voeren en dat de eerste transplantatie eind 2017 zou worden uitgevoerd. De arts zei ook dat hij al een hoofdtransplantatie op kadavers had uitgevoerd en dat het echter een succes was geweest, aangezien het kadavers zijn, is het niet mogelijk om de mogelijke gevolgen van een hoofdtransplantatie te beoordelen. Om deze reden heeft de neurochirurg verschillende kritieken ontvangen met betrekking tot medische ethiek.

Hoe de transplantatie kan worden gedaan

De door de Italiaanse arts voorgestelde hoofdtransplantatie wordt ondersteund door Chinese artsen en wetenschappers en is in theorie gedaan om mensen met degeneratieve aandoeningen die spieratrofie veroorzaken en beweging onmogelijk maken, zoals het Werdnig-Hoffman-syndroom, mogelijk te maken. begin bijvoorbeeld een gezond lichaam te krijgen, zonder bewegingsbeperkingen. Meer informatie over het Werdnig-Hoffman-syndroom.

Het hoofd wordt getransplanteerd in het lichaam van een donor die hersendood heeft gehad, maar die gezond is. Zowel het hoofd als het ruggenmerg van het gedoneerde lichaam zijn bevroren tussen -10 en -15 ° C om de dood van de cellen te voorkomen totdat ze opnieuw worden bedraad met behulp van een bepaalde stof. Bovendien moet de persoon 3 tot 4 weken in een coma blijven om beweging te voorkomen en gebruik maken van immunosuppressiva om elke vorm van afstoting te voorkomen en dus de dood te voorkomen. Na de geïnduceerde coma heeft de persoon constante fysiotherapiesessies nodig om de bewegingen opnieuw te leren.

Volgens de neurochirurg zou de transplantatie miljoenen dollars kosten, een team van ongeveer 150 artsen nodig hebben en ongeveer 36 uur duren.

Menselijke hoofdtransplantatie is nog niet daadwerkelijk uitgevoerd, dus het is nog steeds een theoretische procedure. Er zijn echter verschillende mensen die een transplantatie aanvragen om hun kwaliteit van leven te verbeteren.

Risico's van hoofdtransplantatie

Het grootste risico op hoofdtransplantatie, naast de dood, is het definitieve verlies van beweging, omdat het voor de operatie noodzakelijk is om de verbinding tussen het ruggenmerg en de hersenen te onderbreken. Om dit risico te vermijden, hebben wetenschappers een stof ontdekt die in staat is om als lijm, polyethyleenglycol of PEG te werken, waardoor de hersenen met het ruggenmerg kunnen worden verbonden.

PEG is al gebruikt in experimenten met honden, apen en muizen waarvan het ruggenmerg is aangetast. Deze dieren werden behandeld met PEG en na 1 jaar konden ze normaal lopen. PEG is echter nog niet voor dit doel bij mensen gebruikt en daarom is het niet bekend of deze stof in staat is om de verbinding tussen het ruggenmerg en de hersenen te regenereren, wat zal worden waargenomen wanneer de hoofdtransplantatie wordt uitgevoerd.