Behandeling voor genitale wratten

Behandeling voor genitale wratten, huidlaesies veroorzaakt door HPV en die kunnen voorkomen op zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen, moet worden geleid door een dermatoloog, gynaecoloog of uroloog.

Afhankelijk van het geval en de ernst van de situatie kan de behandeling worden uitgevoerd met crèmes, zalven zoals Imiquimod of Podofilox, bijvoorbeeld, of via een operatie.

Om genitale wratten, ook bekend als condyloma acuminata, effectief te behandelen, moet het door de arts aangegeven medicijn gedurende enkele weken op het geïnfecteerde gebied worden aangebracht. Genezing kan echter enkele maanden of zelfs jaren duren.

Behandeling voor vrouwelijke genitale wratten

De behandeling voor vrouwelijke genitale wratten moet worden geleid door een dermatoloog of gynaecoloog en meestal wordt het gedaan met zalven voor wratten, zoals Imiquimod, Podofilina, Podofilox of trichloorazijnzuur, die bijvoorbeeld in de getroffen regio moeten worden aangebracht. Ontdek andere HPV-remedies.

Een kleine hoeveelheid van het geneesmiddel moet worden aangebracht op de wratten die zichtbaar zijn, waarbij wordt vermeden het geneesmiddel op een gezonde huid aan te raken, vanwege het risico op irriterende gezonde weefsels. Om de behandeling effectiever te maken, moeten vrouwen:

• Vermijd epileren op het genitale gebied, vooral met een scheermes om de huid geen pijn te doen; Draag geen strakke broeken, want hitte kan de verspreiding van wratten veroorzaken; Ga niet naar het zwembad en de sauna en vermijd natte voorwerpen zoals strandstoelen, omdat vocht en hitte de wratten kunnen vergroten.

Tijdens de behandeling kan de persoon bovendien zonder beperkingen werken, naar school gaan of sporten. Het is belangrijk dat de behandeling wordt uitgevoerd zoals voorgeschreven door de arts en dat deze wordt voortgezet, zelfs als er geen symptomen meer zijn voor de genezing van HPV. Begrijp wanneer HPV te genezen is.

Mannelijke genitale wratten

Behandeling voor mannelijke genitale wratten moet worden geleid door een dermatoloog of uroloog en wordt meestal gedaan met de toepassing van zalfzalven, zoals podophyllin, op de penis, anus of in de omliggende regio zoals lies of testikels, afhankelijk van de locatie getroffen.

Wanneer bovendien wratten bij een persoon worden geïdentificeerd, moet de seksuele partner ook worden onderzocht en behandeld, en de beste manier om besmetting te voorkomen, is het gebruik van condooms in intiem contact. Zie hoe de behandeling voor HPV bij mannen wordt gedaan.

Thuisbehandeling

De thuisbehandeling voor genitale wratten moet worden gebruikt naast de door de arts aangegeven behandeling en bestaat uit dagelijkse consumptie van voedingsmiddelen die het immuunsysteem versterken en de strijd tegen het virus dat verantwoordelijk is voor de ziekte bevorderen. Tot de aanbevolen voedingsmiddelen behoren voedingsmiddelen die rijk zijn aan vitamine C, bètacaroteen en foliumzuur, zoals tomaat, radijs, sinaasappel, mango, pompoen of echinacea-thee bijvoorbeeld.

Een andere thuisbehandelingsoptie voor genitale wratten zijn zitbaden, omdat ze ook het immuunsysteem stimuleren om op te treden tegen het veroorzakende middel van de wratten, en moeten worden gedaan met water en azijn. Bekijk andere huismiddeltjes voor genitale wrat.

Tekenen van verbetering en verslechtering

De tekenen van verbetering van genitale wratten verschijnen meestal wanneer de persoon de behandeling volgt, waardoor de wratten in omvang beginnen af ​​te nemen en vlak worden en uiteindelijk vallen.

Wanneer de persoon echter niet voldoet aan de door de arts aanbevolen behandeling, is het mogelijk verslechterde symptomen op te merken, zoals een toename van het aantal en de grootte van de wratten in de genitale regio. In dit geval is het noodzakelijk om terug te keren naar de arts om de behandeling te wijzigen.

Complicaties van genitale wratten

Complicaties van genitale wratten ontstaan ​​wanneer de door de arts aangegeven behandeling niet wordt gevolgd en de belangrijkste complicaties zijn de toename van de grootte van de wratten en de extensie, naast het hoge risico op besmetting van partners. Bovendien kan het in sommige gevallen evolueren naar kanker, waarvoor een meer specifieke behandeling vereist is.